Miasto piękna i życia

Pierwsze miasto – jak zaznaczył papież – stanowi bramę między Wschodem i Zachodem Europy, a drugie jest miejscem krzyżowania się ludzkich losów, kultur, języków i religii. Mottem dwudniowej podróży były słowa: „Utwierdzaj nas w wierze”, a okazją inauguracja przygotowań do przyszłorocznego II regionalnego Zjazdu Kościelnego, obejmującego 15 diecezji. Jak refren w papieskich wystąpieniach pojawiała się zachęta do dawania odważnego świadectwa. Chwalebna przeszłość bowiem zobowiązuje, a czasy świetności Akwilei w ramach Imperium Rzymskiego to świadectwo pierwszych męczenników, a w kolejnych wiekach tamtejszy Kościół wydał tak wybitne osobistości jak święci Hieronim czy Chromacjusz. Akwileja jest „korzeniem”, który dał początek wielu wspólnotom na obszarze dzisiejszej Bawarii, Słowenii, Austrii i Chorwacji. Papież wskazywał na wciąż słabo zagospodarowane przez chrześcijan obszary życia. Zachęcał do odważnego i odpowiedzialnego angażowania się katolików w politykę.

Po Wenecji, jak przystało na miasto na wodzie, papież podróżował najpierw motorówką, a następnie gondolą, tą samą, której przed laty używał Jan Paweł II. Wspominał związki łączące z tym miastem jego poprzedników, którzy byli wpierw jej patriarchami jak Jan Paweł I, bł. Jan XXIII czy św. Pius X. To właśnie w czasie swej podróży do Wenecji w 1972 r. Paweł VI zdjął z ramion papieską stułę i ofiarował ją ówczesnemu patriarsze kard. Albino Lucianiemu, który za kilka lat został Janem Pawłem I. Zwracając się do 350 tys. wiernych przybyłych na Mszę św. w Wenecji-Mestre (część lądowa miasta), papież podkreślił, że trzeba dziś odważnie krzewić i bronić prawd wiary. To tym bardziej konieczne, że „społeczeństwo tradycyjnie katolickie może odczuwać w sensie negatywnym lub niemal nieświadomie asymilować skutki kultury, prowadzącej do zaszczepienia sposobu myślenia, w którym otwarcie odrzuca się lub skrycie utrudnia się oddziaływanie orędzia Ewangelii”.