Trwa żydowskie święto Chanuka

Wydarzenia wspominane podczas Chanuki opisane zostały w pierwszej i drugiej Księdze Machabejskiej. Księgi te nie są częścią żydowskiego kanonu biblijnego, natomiast są księgami Biblii katolickiej. Zatem, jak zauważa dr Shapiro, paradoksalnie Chanuka jest świętem niebiblijnym dla Żydów, a biblijnym dla chrześcijan, a mimo to, to jednak Żydzi obchodzą Chanukę, a nie chrześcijanie. Obchodził je również Jezus, o czym można przeczytać w Ewangelii Jana (J 10,22-23).

Geneza święta sięga 175 roku p.n.e., gdy Judeę najechał cesarz Seleucydów Antioch Epifanes IV, który zbezcześcił Świątynię Jerozolimską, umieszczając w niej posąg Zeusa i składając na ołtarzu ofiary z nieczystych zwierząt. W odpowiedzi na te wydarzenia, grupa żydowskich partyzanckich wojowników - Machabeusze, wywołali powstanie, odbili Świątynię i ją oczyścili. Według prawa w świątyni powinny nieprzerwanie palić się lampy zasilane konsekrowaną oliwą z oliwek. Ilość znalezionej w Świątyni oliwy była bardzo niewielka. Stał się jednak cud – oliwy wystarczyło bowiem nie na jeden dzień, ale na osiem – dokładnie tyle, ile potrzeba było do wyprodukowania nowej, czystej liturgicznie oliwy.

Ten ośmiodniowy cud upamiętnia się, zapalając na ośmioramiennym chanukowym świeczniku codziennie jedną dodatkową świecę. Zapalanie kolejnych świec, które z każdym dniem coraz bardziej rozświetlają pomieszczenie, symbolizuje wzrost świętości. Jak podkreśla dr Shapiro, Chanuka wskazuje nam więc nie tylko na pojedynczy historyczny cud, ale także cud, który rozciąga się ponad historią.

„Nie ma wątpliwości – żyjemy w mrocznych czasach – otoczonych bezprawiem i okrucieństwem, a władza ludzka wymyka się spod kontroli. Jesteśmy gotowi zrobić wszystko, aby to powstrzymać. Nasze dusze, nasze serca pragną i są zdeterminowane, ale nasze ręce nie są w stanie zrobić tyle, ile wymaga nasza dusza. (…) I tu właśnie znajduje się siła Chanuki, która zwiększa świętość, zwiększa wiarę oraz zwiększa sprawiedliwość” – podkreśla dr Shapiro.

Chanuka to żydowskie święto światła, które trwa osiem dni i które najczęściej wypada w grudniu. Samo słowo oznacza „poświęcenie” lub „dedykacja”. W kalendarzu żydowskim zaczyna się 25 dnia miesiąca Kislew.