Duchowa kardiografia. Komentarz o. Wojciecha Jędrzejewskiego OP do niedzielnego I czytania

Czytanie z Księgi Proroka Izajasza (Iz 40, 1-5. 9-11)

Cóż za tajemniczym światem jest ludzkie serce! Mówiąc o sercu, Biblia wprowadza nas do intymnego wnętrza: stąd właśnie płynie nadzieja i siła, ale także zwątpienie, rodzące długie cienie rozpaczy. To miejsce, gdzie rozstrzyga się wiara lub niewiara; gotowość by kochać lub poddać się nienawiści. W sercu rodzi się otwartość na przyjęcie pomocy, bądź tez odmowa uchwycenia wyciągniętej ze wsparciem dłoni. Mówiąc nieco innym językiem: w tym gorącym centrum, jakim jest serce, ściśle splatają się ze sobą uczucia, przekonania i wybory. Z wnętrza tego splotu rozstrzygamy, co dalej robić ze swoim życiem. Czynimy to we własnym imieniu, lub jako grupa ludzi złączona mniej lub bardziej jednym duchem. „Przemawiajcie do serca Jeruzalem” (Iz 40, 2). To serce, o którym z przejęciem mówi Izajasz, jest pełne najrozmaitszych przekonań i trudnych emocji: wstydu, lęku, smutku i przymusu zasługiwania na miłość (Iz 40,2). Czasami megalomania podbija puls serca niebezpiecznie wysoko, gdy poddaje się myślom o swojej wydumanej wielkości. W innych momentach niemal zamiera z niepokoju i smutku w obawie przed odrzuceniem. Ma w sobie nierówny rytm bolesnych pytań lub zapaść utraty nadziei. Głos Boga pragnie uspokoić to chore, poobijane i obolałe serce, aby z ufnością pozwoliło ogarnąć się Miłości. On pragnie wprowadzić łagodność w tę rozszalałą amplitudę drgań (Iz 40, 11). 

Aby wyrównać duchowy rytm naszego serca, Bóg posyła licznych zwiastunów pokoju i pocieszenia. Wszyscy oni starają się przemówić do serca: „Ucisz się, uspokój swój rozpaczliwy, chaotyczny rytm”. Ciekawe, ze ci posłańcy reprezentują zarówno męski, jak i kobiecy koloryt tej interwencji, z naciskiem jednak na tajemniczą Zwiastunkę (Iz 40,9). Czy nie jest to intuicja przeczuwająca niezwykłą Niewiastę, niosącą po górach radosną nowinę o dziecku, którego kojące bicie serca czuje pod swoim sercem? „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę PANA, prostujcie na pustyni ścieżkę naszego Boga. Każda dolina niech będzie podniesiona, a każda góra i każdy pagórek – obniżone. To, co krzywe, niech się wyprostuje, a wyboiste miejsca niech będą równiną” (Iz 40, 4). Jakim rytmem bije twoje serce? Słowo, które posyła Bóg przez swoich posłańców, pozwoli Ci odkrywać jego chaotyczne drgania. Pozwól, by głos Słowa wyrównał Ci puls: z uspokojonego serca zrodzi się najbardziej dojrzała odpowiedź zaufania i miłości.