Schorowany biskup ledwo trzymał się na nogach. 23-letni Wyszyński był tak słabiutki, że po Litanii do Wszystkich Świętych kościelny musiał podnosić go z posadzki ze słowami: „Z takim zdrowiem to raczej trzeba iść na cmentarz, a nie do święceń”. Mówiło się, że święcą go „dla jednej Mszy, bo dłużej nie pożyje”.
To naprawdę nie zapowiadało się dobrze. Młodziutki diakon z Zuzeli nad Bugiem swą Mszę Świętą prymicyjną miał odprawić 6 lipca 1924 roku. Po raz pierwszy przy ołtarzu miał stanąć w kościele parafialnym we Wrociszewie, wsi nieopodal Warki, gdzie na organach grał jego ojciec, Stanisław. Wydrukował już nawet obrazki z datą i nazwą miejscowości.
21 czerwca rozpoczął swe rekolekcje przed święceniami, ale osłabiony musiał je przerwać. Wezwany lekarz wydał krótką diagnozę: „To tyfus” i jak najszybciej wysłał chuderlawego diakona do szpitala zakaźnego. Tam okazało się, że to kolejny atak postępującej choroby płuc. Alumn zapadł na nią już w czerwcu 1920 roku, gdy raczkująca II Rzeczpospolita z obawą spoglądała na sunące od wschodu sowieckie oddziały. Zaczęło się od bólu w klatce piersiowej i problemów z oddychaniem. Niebawem młodzieńca zmogło ogromne osłabienie.
29 czerwca 1924 roku, gdy koledzy rocznikowi leżeli przed ołtarzem, przyjmując święcenia kapłańskie, Wyszyński leżał samotnie w szpitalnej izolatce. Co czuł, wiedząc, że nie może stanąć ramię w ramię z braćmi, z którymi przez lata formował się w oddalonym o kilkadziesiąt metrów od katedry rdzawoceglanym seminarium? Czy jego głowę rozsadzały wątpliwości? Pękało mu serce?
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Marcin Jakimowicz Urodził się w 1971 roku. W Dzień Dziecka. Skończył prawo na Uniwersytecie Śląskim. Od 2004 roku jest dziennikarzem „Gościa Niedzielnego”. W 1998 roku opublikował książkę „Radykalni” – poruszające wywiady z Tomaszem Budzyńskim, Darkiem Malejonkiem, Piotrem Żyżelewiczem i Grzegorzem Wacławem „Dzikim”. Wywiady ze znanymi muzykami rockowymi, którzy przeżyli nawrócenie i publicznie przyznawali się do wiary w Boga stały się rychło bestsellerem. Od tamtej pory wydał jeszcze kilkanaście innych książek o tematyce religijnej, m.in. zbiory wywiadów „Wyjście awaryjne” i „Ciemno, czyi jasno”.