Zmartwychwstanie to nie spekulacja

Oby mogła radować się Ziemia, która jako pierwsza napełniona została światłem Zmartwychwstałego. Niech blask Chrystusa dotrze także do ludów Bliskiego Wschodu, aby światło pokoju i godności ludzkiej zwyciężyło ciemności podziału, nienawiści i przemocy. Niech w Libii dyplomacja i dialog zajmą miejsce oręża i niech w obecnej sytuacji konfliktowej będzie ułatwione dotarcie pomocy humanitarnej do tych, którzy cierpią z powodu skutków walk. Niech w krajach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu wszyscy ich mieszkańcy – szczególnie zaś młodzi – działają na rzecz wspierania dobra wspólnego i budowania społeczeństwa, w którym zostanie przezwyciężone ubóstwo a każdy wybór polityczny niech przynosi owoce inspirowane poszanowaniem osoby ludzkiej. Niech do tak licznych uchodźców i uciekinierów, pochodzących z różnych krajów afrykańskich i zmuszonych do pozostawienia osób najbliższych, dotrze solidarność, solidarność wszystkich, a ludzie dobrej woli niech zostaną oświeceni do otwarcia się na przyjęcie ich, aby w sposób solidarny i uzgodniony można było wyjść naprzeciw naglącym potrzebom tak wielu braci, a do tych, którzy podejmują wielkoduszne wysiłki i dają przykładne świadectwa w tej dziedzinie, niech dotrze nasze poparcie i uznanie.

Oby mogło powrócić współżycie obywatelskie wśród ludności Wybrzeża Kości Słoniowej, gdzie palącą potrzebą jest wkroczenie na nowo na drogę pojednania i przebaczenia, aby uleczyć głębokie rany, spowodowane niedawnymi aktami przemocy. Oby mogły znaleźć pociechę i nadzieję ziemia Japonii, doświadczająca dramatycznych skutków ostatniego trzęsienia ziemi, oraz kraje, nawiedzone w minionych miesiącach przez klęski żywiołowe, które zasiały ból i obawy.

Niech radują się niebo i ziemia ze świadectwa tych, którzy cierpią przeciwności lub wręcz prześladowania z powodu swej wiary w Pana Jezusa. Niech orędzie Jego zwycięskiego zmartwychwstania wleje w nich odwagę i ufność.

Drodzy bracia i siostry! Zmartwychwstały Chrystus kroczy przed nami ku nowemu niebu i nowej ziemi (por. Ap 21,1), w której wszyscy ostatecznie będziemy żyć niczym jedna rodzina, dzieci tego samego Ojca. On jest z nami po wszystkie dni aż do końca czasów. Idźmy za Nim na tym zranionym świecie, śpiewając „Alleluja”. W naszym sercu jest radość i ból, na naszym obliczu - uśmiech i łzy. Taka jest nasza ziemska rzeczywistość. Ale Chrystus zmartwychwstał, żyje i wędruje z nami. Dlatego śpiewamy i wędrujemy, wierni naszemu zaangażowaniu na tym świecie, ze spojrzeniem skierowanym w Niebo.