Odstrasza komary i pomaga w walce z trądzikiem. To ten sam cedr, który w Biblii był drzewem świętym

Nazywany „chwałą Libanu”, cedr w Biblii wspominany jest prawie 70 razy. Nie zawsze naukowcy są zgodni co do tego, że kiedy jest wymieniany, to na pewno autorowi chodzi o cedr. Czasem może zdarzyć się, że miał na myśli jałowiec, jodłę, sosnę, a nawet tamaryszek, mimo innej przecież budowy. Jednak mimo to można uznać, że cedr jest wspominany często. W czasach Biblijnych wspominany jako drzewo święte o niezwykłej symbolice. Z cedrem był kojarzony król Salomon, który sprowadzał jego ogromne ilości, ponieważ zużył je do budowy świątyni Jerozolimskiej, która była tak imponująca i opływająca w drzewo cedrowe, że zwano ją „Domem lasu Libanu”.

Cedry były bardzo drogie, ponieważ nie rosły w Izraelu, były sprowadzane, co podnosiło ich cenę, a płacono za nie pszenicą, jęczmieniem, oliwą, winem, czyli rzeczami, które w tamtych czasach miały ogromną wartość. Zwłaszcza w rejonach suchych, jak Izrael. Jak mówi Magdalena Mildner, fitoterapeutka: „Trzeba pamiętać, że cedr symbolizował również umocnienie w wierze, swego rodzaju bycie trwałym. Warto zwrócić uwagę na księgę Psalmów: Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu PANA rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga”.

Starożytni wykorzystywali owo drewno do budowy, a zużywano nie tylko żywice i igliwie, ale również orzeszki. Jak mówi Mildner, „to ciekawe, bo my tak naprawdę poza orzeszkami piniowymi, słabe mamy wyobrażenie o orzeszkach innych iglastych drzew”.

Cedru używano do oczyszczania, wierzono, że jeżeli osobę chorą na trąd okadzi się dymem cedrowym, to będzie ona oczyszczona. Wykorzystywano też działanie konserwujące dymu cedrowego, ale oczyszczano też rytualnie, np. zmarłego, bądź okadzano cokolwiek, co uważano za nieczyste. Olejków cedrowych, wyciągów z igliwia używano też jako kosmetyków, przy problemach skórnych i do konserwacji pożywienia, głównie do wędzenia. Trochę tak, jak u nas jałowiec. No i wreszcie cedr stosowano uspokajająco.

A dziś? W naszym kraju najczęściej spotkamy go jako olejek, ponieważ cedr nie rośnie na naszym terenie, trudno więc mówić o innej formie jego pozyskiwania. A szkoda, bo ma świetne zastosowanie lecznicze. Stosowany może być w chorobie wrzodowej, bo radzi sobie z bakterią helikobakter pyroli. Wystarczyłoby zrobić zwykły napar z igliwia cedru, by wspomógł proces leczenia w chorobie.

Olejek ma doskonałe właściwości przeciwgrzybicze. Dziś, kiedy latem korzystamy z miejskich kąpielisk, dobrze po powrocie posmarować stopy np. mieszanką olejku migdałowego i cedrowego. Nogi będą pachnieć, ale też zabezpieczone będą przed różnego rodzaju grzybami. Olejek cedrowy można dodać do kąpieli, ale też wmasować w ciało, zwłaszcza tuż przed snem, bo wprowadza doskonale w stan snu głębokiego, a jednocześnie doskonale uspokaja.

Ma działanie silnie moczopędne. Dlatego, jak mówi Magdalena Mildner, „wskazany jest przy kamicy, bo silnie pobudza działanie nerek, ale też przy zapaleniach pęcherzu moczowego. Można stosować w np. kompresach, ale z rozcieńczeniem, najlepiej olejem, oliwą, lub alkoholem”.

Zapach cedrowy odstrasza owady. Można sporządzić kompozycje olejków: czosnkowego, szałwiowego i lawendowego oraz cedrowego, by w czasie latach uporać się z uciążliwymi owadami, zwłaszcza dokuczliwymi komarami.

Wreszcie coś dla młodzieży z problemami trądzikowymi. To właśnie wyciąg z cedru dodawany jest do kosmetyków, bo jego działanie przeciwgrzybicze, ale również przeciwbakteryjne pomoże zaatakowanej trądzikiem cerze. Ubolewać tylko mogą panie, bo wyciąg ten choć znajdziemy w kosmetykach stosowanych do mycia ciała, to jednak najczęściej, a właściwie niemal jedynie w męskich.

Do olejku cedrowego w inhalacjach uciekają się lekarze w szpitalach kilku krajów, gdzie u pacjentów pojawiły się różne grzybice płuc. Trzeba jednak pamiętać, że stosując olejek w jakikolwiek sposób należy zachować szczególną ostrożność, bo na ogół należy go rozcieńczyć w odpowiedni sposób, zgodny z wytycznymi na ulotce.

O olejku cedrowym na antenie radia eM opowiadała Magdalena Mildner, fitoterapeutka, w audycji Sekrety Przyrody: