Potrzeba tylko Jednego (cz.2)

* * *
Uprzywilejowanym miejscem refleksji nad kwestią pierwszeństwa Boga jest dla Papieża scena kuszenia Jezusa na pustyni.
„Diabeł może w nas wejść, jeżeli w naszym życiu Bóg staje się czymś drugorzędnym” – uczy. Poznać go najlepiej po tym, że „daje człowiekowi wszystkie dobra tego świata, ale przysłania mu Boga” i tym samym człowieka łudzi i okłamuje. „Kłamstwo diabła jest niebezpieczne, ponieważ upodabnia się niewiarygodnie do prawdy, podnosi do rangi absolutu aspekt prawdy najbardziej rzucający się w oczy”, czego skutkiem jest brak zbawienia. Tymczasem „sam Bóg wystarczy” – to brzmi jak echo Psałterza i poezji świętej Teresy z Avila, Dios solo basta…

Śmiertelne niebezpieczeństwo perwersyjnego kłamstwa diabła polega na tym, że Antychryst bywa „niewiarygodnie podobny” do Chrystusa… Ratzinger: „Antychryst wierzy w Boga… ale w głębi swojej duszy stawiał przed nim siebie” – zdetronizować Boga, zepchnąć z pierwszego miejsca rzeczywistości i życia, odrzucić Boga jako Boga, sformatować go do rozmiarów „domowych bóstw”, do bożka usłużnego, spełniającego nasze zachcianki, do „jednej z ważnych rzeczy w życiu”. Czyli pozbawić Boga Jedyności, Absolutu, Prymatu: Tym, co decydujące, najważniejsze, jest prymat Boga. Sednem wszystkich pokus jest odsunięcie na bok Boga, który pośród różnych ważnych spraw naszego życia okazuje się kwestią drugorzędną. Uznanie siebie samego, własnych potrzeb i chwilowych pragnień za ważniejsze od Niego – to jest właśnie pokusa, która zawsze nam zagraża, wówczas bowiem odmawiamy Bogu należnego Mu miejsca, a naszym Bogiem czynimy siebie lub zagrażające nam moce.

Dlatego też każde odparcie i przezwyciężenie szatańskiej pokusy oraz każde prawdziwe nawrócenie polega na przywróceniu tronu Bogu. Nawrócenie jest odkryciem prymatu Boga. Ono oczyszcza życie, przywraca mu uzdrawiający ład, wymiata bowiem całą plejadę idoli i bożków, które wyzwalająca prawda o pierwszeństwie żywego Boga demaskuje jako twory puste, złudne i niszczące. Operi Dei nihil praeponatur (Niczego nie stawiać przed sprawy Boga) – to zdanie świętego Benedykta jest fundamentem nie tylko reguły mniszej, ale zasadą życia każdego człowieka.