Katechezy kardynała

Od pewnego czasu arcybiskup Wiednia kardynał Christoph Schönborn wygłasza raz w miesiącu katechezę. Czyni to zwykle w niedzielny wieczór w katedrze św. Szczepana. Ponieważ cieszą się one sporym zainteresowaniem, ich tekst został opublikowany w dwu książkach. Pierwsza pt. „Jesus als Christ erkennen” jest poświęcona zagadnieniom wiary. Druga pt. „Jesus nachfolgen im Alltag” omawia wybrane pojęcia chrześcijańskiej moralności. Polskie tłumaczenie drugiego zbioru zostało opublikowane przez kieleckie Wydawnictwo „Jedność” i nosi tytuł Iść za Jezusem każdego dnia. Zachęty do pogłębienia wiary.

Katechezy wiedeńskiego Kardynała nie są systematycznym wykładem zagadnień chrześcijańskiej moralności. Każda z nich – a jest ich w książce dziesięć – zajmuje 10–12 stron i poświęcona jest jednemu wybranemu pojęciu. Ich autor snuje refleksję wokół takich spraw jak: wolność, sumienie, odpowiedzialność, cnota, grzech czy łaska. Wydawałoby się, że tak przypadkowy zestaw haseł nie może niczego wyjaśnić i uporządkować. Tymczasem lektura przekonuje o czymś innym.

Kardynał Schönborn nie oczekuje od słuchacza (i czytelnika) wcześniejszej wiedzy teologicznej. Mówi językiem potocznym i obrazowym. Nawiązuje do życiowego doświadczenia zwykłego człowieka. Przywołuje liczne wydarzenia i zjawiska naszych czasów. Na ich tle osadza swoją refleksję. Dla zobrazowania swojej myśli odwołuje się do współczesnych urządzeń. I tak na przykład, aby ukazać rolę darów Ducha Świętego, mówi o przydatności systemu nawigacji GPS.

Poszczególne katechezy nie tylko wyjaśniają wiele wątpliwości czy rozbieżnych stanowisk, ale także zachęcają do samodzielnej refleksji. W tym znaczeniu są one zachętą do pogłębienia wiary. Nieoczekiwanie okazują też wzajemną zależność między poszczególnymi zagadnieniami. Oczywiście, że tego rodzaju teksty inaczej będzie odbierał człowiek świecki, a inaczej duszpasterz. Dla mnie, chociaż mam za sobą lekturę wielu opracowań z zakresu teologii moralnej, katechezy kardynała Schönborna są cenne z dwu powodów. Po pierwsze uczą mówienia o istotnych sprawach moralności bez posługiwania się teologicznym żargonem. Po drugie wpisują omawiane problemy w realia współczesności.