Polak w "Papieskiej Rodzinie"

Papieski teolog mieszka w Pałacu Apostolskim i należy do tak zwanej Papieskiej Rodziny. Jego rola zasadniczo polega na czytaniu tekstów przygotowanych przez współpracowników papieża – mówi kard. Georges Cottier OP, który pełnił ten urząd przez ostatnie 16 lat. Podkreśla, że jest to „mrówcza praca w cieniu”. – Daje się „nihil obstat” na papieskie przemówienia, orędzia i katechezy. Wyjątek stanowią wystąpienia do Korpusu Dyplomatycznego i dotyczące dyplomacji watykańskiej, na których teolog nie do końca musi się znać – mówi kard. Cottier. Zaznacza, że papieski teolog mieszka w Watykanie po to, by papież „miał go zawsze pod ręką”. Teraz Benedykt XVI będzie się konsultował z ojcem Giertychem, który do tej pracy jest doskonale przygotowany zarówno teologicznie, jak i lingwistycznie, gdyż włada wieloma językami.

Chciałem zobaczyć prawdziwą Polskę
– Moja rodzina była świadomie polska i katolicka. Z domu wyniosłem wiarę i umiłowanie Ojczyzny – opowiada o. Wojciech Giertych. Urodził się on w 1951 r. w Londynie w rodzinie emigrantów. Jego ojciec Jędrzej w czasie II wojny światowej był więziony w niemieckich obozach. Wolność zastała go na Zachodzie. – Do Polski nie miał po co wracać, ponieważ należał do obozu narodowego tępionego przez komunistów. Pod fałszywym nazwiskiem przyjechał do ojczyzny i ściągnął do Londynu mamę i starsze rodzeństwo. Imał się różnych prac, by utrzymać rodzinę, a po nocach pisał książki, które w Polsce oczywiście były zakazane. Ojciec Giertych podkreśla, że rodzice dbali o patriotyczne i katolickie wychowanie dziewięciorga dzieci. Sam chodził do katolickich szkół, działał w harcerstwie i uczęszczał do polskiej szkółki sobotniej. Utwierdzało go to w polskości. Po raz pierwszy przyjechał do Polski na Wielkanoc 1968 r. – To, co zobaczyłem, było dla mnie zderzeniem z opowieściami rodziców. Dla nich Polska była piękna. Ja zobaczyłem szarość życia kraju komunistycznego.

Pasja do historii i zainteresowanie Europą Środkowo-Wschodnią sprawiły, że ojciec Wojciech przyjechał na studia historyczne do Poznania. – Znałem tylko Polskę przedwojenną, zakonserwowaną w Londynie, i teraz chciałem zobaczyć Polskę prawdziwą. – Studiując, pamiętałem o słowach rodziców, że komunizm to tylko przejściowy rak na ciele Polski. Spotykałem ludzi, którzy uważali, że komunizm jest przyszłością, jednak te argumenty do mnie nie trafiały. Miałem podwójną odtrutkę: znałem świat zachodni i inną Polskę. Ojciec Wojciech opowiada, że kiedy przyjeżdżał na studia, nie myślał o tym, że zostanie księdzem. Powołanie odkrył w duszpasterstwie dominikanów, gdzie – jak mówi – w latach komunizmu znalazł atmosferę podobną do tej, jaką znał z polskiego harcerstwa w Londynie. – Kiedy powiedziałem rodzicom, że wybieram się do zakonu, nawet się bardzo nie dziwili. Drogę przetarły mi dwie starsze siostry, które zostały zakonnicami.

eologia nie tylko dla księży
Po okresie formacji i podstawowych studiach filozofii i teologii ojciec Wojciech studiował teologię duchowości, a następnie teologię moralną. Formował kleryków, wykładał teologię na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza w Rzymie oraz w Domu Studiów Dominikanów w Krakowie. Był następnie asystentem Generała Zakonu do spraw Europy Środkowo-Wschodniej i potem jego socjuszem do spraw studiów. Pozwoliło mu to zapoznać się z międzynarodowym wymiarem zakonu i Kościoła. Podkreśla, że lepiej czuje się w roli wykładowcy niż pisarza czy naukowca. Wskazuje też na wagę formacji intelektualnej ludzi wierzących. – Teologia jest nie tylko dla księży. Jest to zaprawienie umysłu do tego, by myślał wewnątrz wiary. Musimy nasze myślenie przyzwyczaić do objawionej Tajemnicy. Nie znaczy to, że mamy zamknąć oczy i skoczyć z narożnika świątyni. W wierze jest miejsce na myślenie. Wzrasta ona przez życie nią i akceptację tego, że dominuje ona w umyśle. W przeciwnym razie może dojść do sytuacji, że wiara zwiąże się jedynie z płynnymi przeżyciami emocjonalnymi, ale w codziennym życiu zabraknie perspektywy wiary.