Historia na żywo

To wojna, która jest efektem kilkunastu lat szykowania gruntu przez Rosję: testowania reakcji Zachodu na kolejne akty agresji przy równoległym pogłębianiu zależności energetycznej Europy od rosyjskich surowców. Z niezrozumiałych zupełnie dla mnie powodów do 24 lutego br. większość „poważnych” ludzi na tym świecie uważała, że Rosja nie odważy się na pełnoskalową inwazję na Ukrainę. Dopiero po 24 lutego w zachodniej prasie przeczytałem: „Większość poważnych ośrodków analitycznych na świecie myliła się w ocenie zagrożenia ze strony Rosji”. Dla mnie, zupełnie przecież niepoważnego na tym tle obserwatora relacji międzynarodowych, nie do pojęcia jest, że ta agresja mogła być dla kogokolwiek, a co dopiero dla „poważnych” ośrodków, zaskoczeniem. Odkąd 13 lat temu po raz pierwszy napisałem, że budowa gazociągów Nord Stream jest szykowaniem gruntu pod wojnę w Europie, a na pewno do ataku na Ukrainę i być może kraje bałtyckie, wszystkie kolejne kroki Moskwy tylko potwierdzały ten kierunek. Gdy w listopadzie zeszłego roku rosyjskie i białoruskie służby chciały sparaliżować Europę sztucznym kryzysem migracyjnym, napisałem, że to niemal na pewno przykrywka do prawdopodobnej agresji na Ukrainę.