Rozważamy słowa z psalmów z kolejnych dni Adwentu. Środa, Psalm 103.
Trzy tygodnie temu Franciszek powiedział, że są takie fragmenty Biblii, które kiedyś nas ekscytowały, a dzisiaj nie wzbudzają żadnego uniesienia. Bardzo prawdziwe. Tysiące razy z wielkim zapałem śpiewałem werset dzisiejszego Psalmu. „Błogosław, duszo moja, Pana”. Parędziesiąt lat temu, jako gorliwy oazowicz.
Teraz te słowa nie budzą we mnie tego – młodzieńczego? - żaru.
Dzisiaj w moim życiu przyszedł czas na następne wersy Psalmu 103: „On twoje życie ratuje od zguby/obdarza cię łaską i zmiłowaniem”. To w młodości do głowy by mi raczej nie przyszło, że życie może potrzebować ratunku. Ale tych słów, tej łaski i zmiłowania się chwytam i one są dzisiaj moją nadzieją. Młody może tego nie ogarnąć… I ma prawo.
„On odpuszcza wszystkie twoje winy / i leczy wszystkie choroby”. Co do chorób nie mam aż tak wielkich oczekiwań – są gorsze, niech Pan je leczy. Ale niech „według win naszych nam nie odpłaca” – tak, na to liczę. To w mojej duszy gra. Bo inaczej – marny mój los. „Nasz” los chyba też.
Czytaj: PSALM 103
Adwent jest czasem oczekiwania na dni, w których wspominamy Narodzenie Chrystusa, ale przede wszystkim oczekiwania na Jego powtórne przyjście. W tym roku do adwentowej refleksji włączamy psalmy. W cyklu „PS Oczekuj” dziennikarze „Gościa” rozważają słowa kolejnych psalmów z liturgii.
Zobacz poprzednie rozważania: PS Oczekuj
Andrzej Kerner, kierownik „Gościa Opolskiego”