"Oto siewca wyszedł siać"

Patrzę na tę ziemię: raz spulchnioną, owocującą, innym razem twardą, zmarzniętą. Ja też bywam zamrożony wobec ludzi, ale też bywam czasem spulchniony, otwarty na innych – zwłaszcza po Mszy św. Czasem nawet jakiś plon przyniosę – to wtedy, gdy zapomnę o sobie. Ale też tego owocu nie przynoszę, bo wydziobały mi go wrony, czyli moje egoistyczne ciągoty. Myślę, że każdy człowiek raz jest ziemią urodzajną, a raz skalistą, niedobrą. Mamy w życiu takie „płodozmiany”.

Gdy miałem jedno dziecko – Wiktorię, czułem rosnącą we mnie irytację, że to dziecko jakieś takie egoistyczne rośnie. I wtedy zdarzyło się coś takiego: podwiozłem samochodem pewną kobietę. Jechała na przysięgę syna do wojska. „A który to syn?” – spytałem. – „A czternasty” – odrzekła. Spojrzałem wtedy na nią i na siebie: na jej życie i swoje, i powiedziałem w duchu: kurcze, to ona ma 14 dzieci i nie narzeka, a mnie jedno przeszkadza? Zrobiło się wstyd. Pomyślałem: oto kobieta – ziemia, która wydaje owoce życia. I od tego czasu mam już czwórkę dzieci.

* artysta plastyk, laureat prestiżowych nagród. W warszawskim Radiu Józef prowadzi m.in. audycję „Eteryczna akademia sztuki”, a w Telewizji Puls program „Anioł przychodzi wieczorem”.