Nabrzmiałeś, to się lecz

Cieszymy się, że Polak został papieżem, ale bardziej na tym stanowisku widzielibyśmy Babiucha – miał powiedzieć Gierek w 1978 roku. Dowcipowi dodawał kolorytu fakt, że wśród peerelowskich ka-cyków Babiuch wyróżniał się fotogeniczną krzywą gębą.

Zdaje się, że sieroty po komunizmie mają ciągle podobny problem: wciąż wydaje im się, że są Duchem Świętym i wiedzą najlepiej, co jest dobre dla Kościoła. „Nowy papież będzie musiał odnieść się do spraw tak trudnych jak aborcja, eutanazja, badania na embrionach, antykoncepcja czy związki homoseksualne” – emocjonują się lewicowe media.

Chwileczkę. Dlaczego to papież coś „będzie musiał”? Śmieszne jest to gadanie o rozwiązywaniu „nabrzmiałych problemów współczesnego świata”. Jak świat sobie nabrzmiał, to niech cierpi, aż zrozumie, że jego obrzęk jest skutkiem duchowej choroby wenerycznej. Sam się jej nabawił przez niemoralne prowadzenie się, musi więc podjąć leczenie, a nie domagać się od Kościoła błogosławienia chorób wenerycznych.

Lewackie gadanie powtarza też niejeden katolik, który bardzo by chciał, żeby to, co robi, nie nazywało się już „grzechem” tylko, na ten przykład, „farmakologicznym planowaniem poczęć”. Jeśli jednak katolikowi nie podoba się moralna nauka Kościoła, to znaczy, że coś jest nie w porządku z jego katolicyzmem, a nie z Kościołem.

Z jakiej to przyczyny ludzie, którzy z sakramentów znają tylko „oliwkowanie, popiołkowanie i święcone”, z taką pewnością wypowiadają się o powinnościach namiestnika Chrystusa? Większość z nich nie potrafi nawet powiedzieć, co człowiekowi daje chrzest. Proszę sprawdzić.

Duży kłopot takim „postępowcom” sprawiły te tłumy na pogrzebie „konserwatywnego papieża”. No bo skoro on taki konserwatywny, to dlaczego płacze po nim tak ponoć złakniony reform lud? Ludzie potrzebują prawdy, a nie populizmu. Jan Paweł II zaś mówił prawdę i tylko prawdę. Gdyby Kościół był populistyczny, dawno już moglibyśmy robić wszystko, na co byśmy mieli ochotę. Tyle że Kościoła już dawno by nie było. A nas pewnie też, bo nasi rodzice zrobiliby z nami to, na co by mieli ochotę.
Kościół powinien dostosowywać formy swojego działania do zmieniających się warunków – i robi to od początku. Tylko że do tego nie potrzebuje świetlanych porad babiuchów wszystkich krajów. Od tego ma Ducha Świętego. To On właśnie zainicjował kolosalną reformę, która nazywa się Sobór Watykański II. To On powołał Karola Wojtyłę na urząd Piotrowy i powoła kolejnych papieży. On też czuwa, żeby dzierżona przez nich władza kluczy nie stała się władzą wytrychów, które pasowałyby do każdych drzwi.
Jeśli nowy papież wprowadzi jakieś zmiany, to nie dlatego, że tak życzą sobie parlamenty wszystkich państw, tylko dlatego, że to będzie zgodne z wolą Boga.