Mimo zagrożenia nie chce nam się nic zmieniać. Dlaczego?

Łk 21, 29-33

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść:

«Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Gdy widzicie, sami poznajecie.
Łk 21,30

Czasami tak nam wygodnie, że pomimo nadchodzącego zagrożenia nie chce nam się wykonywać żadnych ruchów. Wiemy, że stąpamy po cienkim lodzie, że zaraz może się coś wydarzyć, udajemy jednak, że wszystko jest w porządku i nie ma sensu nic zmieniać. „Może się uda, może jestem wyjątkiem i mnie to nie dotknie, może to tylko symboliczne słowa i nie trzeba tego brać dosłownie”. Te i wiele innych myśli pomagają nam egzystować w obojętności. Jezus dzisiaj mówi do uczniów: „Sami poznajecie”. No właśnie, zacznijmy sami poznawać, bo jeśli drzewa wypuszczają pąki, to czas zmian jest nieunikniony.