Skrzynka pytań

Przytoczone zdanie zdaje się sugerować, że Jezus dystansuje się od uznania siebie za Boga. Taka interpretacja jest sprzeczna z resztą przekazu Ewangelii i innych pism Nowego Testamentu. Można rozumieć to zdanie tak, że Jezus poddaje pewnej próbie pytającego człowieka lub że po prostu wskazuje, że Bóg jest źródłem wszelkiego dobra i pytanie o dobro musi być zawsze także pytaniem o Boga.

Biblijnych dowodów na Bóstwo Jezusa jest całe mnóstwo. W tym miejscu nie da się wszystkich wyliczyć. Najsilniejsze świadectwo daje Ewangelia św. Jana już od pierwszych zdań. Jezus jest nazwany Słowem (Logos), o którym jest mowa: „Bogiem było Słowo” (1,1). Jezus mówi o sobie np.: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10,30). Żydzi rozumieli te słowa jako otwartą deklarację boskości: „Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga” (J 10,33).

Apostoł Tomasz mówi do Zmartwychwstałego: „Pan mój i Bóg mój!” (J 20,28). Św. Jan mocno akcentuje Bóstwo Jezusa także w swoich Listach, np.: „On jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym” (1 J 5,20). Podobne teksty znajdziemy u św. Pawła, np.:. „w Nim, w Jego ciele, mieszka cała pełnia Bóstwa” (Kol 2,9). Podobnie w wielu innych miejscach Nowego Testamentu

Pytania można kierować pocztą tradycyjną na adres redakcji, z dopiskiem „Filary wiary” lub e-mailem na adres: religia@goscniedzielny.pl