Zbawienie Adama i Ewy

Jezus po ukrzyżowaniu zszedł do otchłani, aby ogłosić zbawienie wszystkim, którzy na nie czekali. Na obrazie pochyla się dobrotliwie nad klęczącymi przed Nim w pokorze Adamem i Ewą. Zbawiciel trzyma w lewej ręce niewielki krzyżyk z chorągiewką symbolizujący Zmartwychwstanie. Za Jezusem stoją dwie osoby, z których jedna dźwiga krzyż. Prawdopodobnie są to postacie łotrów ukrzyżowanych wraz z Chrystusem.

Oczy widza przykuwa przede wszystkim sylwetka Zbawiciela. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że znajduje się ona w centrum. Artysta oświetlił ją bardzo jasnym światłem, podczas gdy pozostałe osoby pogrążone są w półmroku. Postać Chrystusa zdaje się promieniować światłem. Choć obraz del Piombo powstał na początku XVI wieku, wyprzedził nieco swą epokę: zapowiada nadejście sztuki baroku, chętnie posługującej się światłocieniem.

Obraz był pierwotnie prawą częścią tryptyku ołtarzowego, obecnie zdekompletowanego. Lewa część („Ukazanie się Chrystusa apostołom”) zaginęła, a środkowa („Opłakiwanie Chrystusa”) znajduje się w Ermitażu w Sankt Petersburgu. Tematem całości było „Zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią”. Koncepcja dzieła znana jest dzięki kopii wykonanej w XVII w. przez hiszpańskiego malarza Francisco Ribaltę, a przechowywanej w Ołomuńcu (Czechy).

Autor dzieła, Sebastiano Luciani, znany jest pod przydomkiem „del Piombo” (z ołowiu), który przylgnął do niego, gdy sprawował honorową, zaszczytną funkcję strażnika papieskich pieczęci, wykonanych właśnie z ołowiu