Rafael (Raffaello Santi, zwany też Sanzio) „Madonna na łące”, olej na desce, 1506, Kunsthistorisches Museum (Wiedeń)
Rafael zasłynął przede wszystkim jako malarz niezrównanej piękności Madonn. Najwięcej tych kompozycji powstało podczas pobytu artysty we Florencji. Przedstawiały one motyw z pism apokryficznych: spotkanie Jezusa i św. Jana Chrzciciela jako małych dzieci, podczas którego mały Jan Chrzciciel miał rozpoznać w Jezusie Mesjasza. „Madonna na łące” jest pierwszym z tych obrazów. Precyzyjna, pełna harmonii kompozycja obrazu zbudowana została na figurze trójkąta, który tworzą przedstawione na obrazie osoby.
Matka Boża podtrzymuje Jezusa, św. Jan Chrzciciel znajduje się z lewej strony. Mimo podporządkowania postaci geometrycznemu układowi (Matka Boża wysuwa stopę w kierunku prawego dolnego rogu obrazu, by zamknąć trójkąt), kompozycja nie sprawia wrażenia sztucznej. Przeciwnie, wszystkie osoby zachowują się naturalnie, a scena może się kojarzyć ze zwykłą dziecięcą zabawą na łące, pod opieką matki.
Podczas tej zabawy św. Jan Chrzciciel miał rozpoznać Misję, z jaką Jezus przyszedł na świat. Dlatego na obrazie Rafaela podaje mały drewniany krzyżyk Zbawicielowi. Jezus chwyta go prawą rączką. W ten sposób niewinna zabawa dzieci nabiera szczególnych treści. Dzieci patrzą na siebie ze spokojem, ale i powagą. Tylko czułe spojrzenie Matki Bożej jest w pełni beztroskie. Ona jeszcze nie wie, że na krzyżu wypełni się los Jej Syna.
Artysta zadbał o to, żeby sceneria jego dzieła była jak najbardziej naturalna. Posłużył się krajobrazem, jaki zapamiętał z dzieciństwa. Staw, który widać w tle obrazu to jezioro Trasimeno w Umbrii, rodzinnym regionie Rafaela.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Leszek Śliwa