Wielkanoc nie kończy się w Niedzielę Zmartwychwstania. Liturgia Kościoła zaprasza nas, abyśmy pozostali na dłużej w blasku Zmartwychwstałego Pana, nacieszyli się i napełnili nadzieją płynącą ze zwycięstwa Chrystusa.
Można śmiało nazwać ten czas chrześcijańskim karnawałem. Osiem pierwszych dni stanowi Oktawę Wielkanocy. Obchodzi się je jako uroczystości Pańskie. To jakby jeden wielki świąteczny dzień, w którym chrześcijanie z radością powtarzają słowa: „Chrystus prawdziwie zmartwychwstał”. W naszej religijności mocno wpisane są Wielki Post i Wielki Tydzień, ale stanowczo za mało pamiętamy o Oktawie i o Okresie Wielkanocnym.
A przecież to w tym czasie najmocniej dochodzi do głosu najbardziej rewelacyjna prawda, że życie jest silniejsze niż śmierć, że jest Nadzieja większa niż wszystkie ludzkie nadzieje. To Wielkanoc objawia chrześcijaństwo jako Dobrą Nowinę. Jak tę nowinę wprowadzić w naszą codzienność? Ewangeliczne opisy spotkań Zmartwychwstałego pokazują drogę wybranych świadków od lęku, niepewności, a nawet niedowiarstwa, do radosnego zdumienia i okrzyku pełnego wiary: „On żyje”. Nasza wiara opiera się na tych świadectwach.
Proponujemy, aby przez osiem dni Oktawy Wielkanocnej trwać w wielkanocnym świetle i próbować rozjaśniać nim życie. Krótkie rozważania mają być pomocą i zachętą, by rozpoznawać obecność Zmartwychwstałego na naszych drogach.
Ks. Tomasz Jaklewicz