Teresa Martin urodziła się 2 stycznia 1873 r. w Alenon (Normandia) we Francji, jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Czworo z nich umarło jeszcze przed jej narodzinami. Jej ojciec był zegarmistrzem a matka koronkarką. Kiedy miała 4 lata, umarła jej mama.

W Boże Narodzenie 1886 r. przeżywa głębokie doświadczenie duchowe, które sama określiła, jako "całkowite nawrócenie". Dzięki niemu przezwycięża emocjonalną chwiejność, która była następstwem utraty matki, i zaczyna "iść krokiem olbrzyma" po drodze doskonałości.

Z powodu zbyt młodego wieku przyjęcie do nowicjatu zakonu karmelitańskiego wybłagała podczas audiencji udzielonej przez papieża Leona XIII 20 listopada 1887 r. wiernym z diecezji Lisieux, poprosiła go o zgodę na wstąpienie do zakonu karmelitańskiego. "Ojcze Święty, pozwól, abym dla uczczenia twego jubileuszu (50-lecie kapłaństwa - PAP) mogła wstąpić do Karmelu w piętnastym roku życia" - powiedział wówczas do następcy św. Piotra. Do klasztoru w Lisieux Teresa wstąpiła 9 kwietnia 1888 r. przyjmując imię Teresa od Dzieciątka Jezus. Pragnęła, aby jej życie stało się aktem doskonałej miłości.

GOSC.PL DODANE 08.11.2021

Złodziejka i małe diablątko

Uparte, z charakterkiem, sprawiające rodzicom kłopoty. Niezłe ziółka pełne świętej bezczelności. Słabe i… niepokonane. Tereska i Elżbieta. Siostrzyczki.  

Jak sama wyznała, "w sercu Kościoła, mojej matki, będę miłością". "Zrozumiałam, że Kościół posiada Serce i że to Serce płonie Miłością. Zrozumiałam, że jedynie Miłość pobudza członki Kościoła do działania i gdyby przypadkiem zabrakło Miłości, Apostołowie przestaliby głosić Ewangelię, męczennicy nie chcieliby przelewać swojej krwi" - wyznała karmelitanka.

W wieku 24 lat zmarła na gruźlicę 30 września 1897 r. w klasztorze w Lisieux we Francji. Przed śmiercią zapowiedziała, że chce "przebywając w niebie, czynić dobro na ziemi". "Po śmierci spuszczę na nią deszcz róż".

Papież Pius X, 10 czerwca 1914 r. podpisał dekret rozpoczynający jej proces beatyfikacyjny, a 14 sierpnia 1921 r. papież Benedykt XV potwierdził heroiczność cnót sługi Bożej, wygłaszając przy tej okazji przemówienie poświęcone pozostawionej przez Teresę z Lisieux drodze "dziecięctwa duchowego". 29 kwietnia 1923 r. papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną. Dwa lata później 17 maja 1925 r., ten sam papież kanonizował ją w bazylice św. Piotra wskazując na jej cnoty oraz oryginalność zostawionej przez nią doktryny.

Na prośbę biskupów misyjnych 14 grudnia 1927 r., ten sam papież ogłosił św. Teresę z Lisieux główną patronką misji katolickich, obok św. Franciszka Ksawerego. Była ona pierwszą mniszką, która zgłosiła się do klasztoru karmelitanek w Hanoi. Ustalenia trwały jednak zbyt długo i Teresa zachorowała na gruźlicę, która doprowadziła ją do śmierci.

W roku 1944 Pius XII ustanowił św. Teresę drugą, obok św. Joanny d'Arc, patronką Francji.

Jan Paweł II był pierwszym papieżem, który pielgrzymował do Lisieux 2 czerwca 1980 r. W czasie wizyty powiedział, że "tak ufać Bogu, jak Teresa z Lisieux - to znaczy iść +małą drogą+, po której prowadzi Duch Boży. (...) W krótkim, ukrytym życiu wypowiedziała ze szczególną mocą +Abba, Ojcze!+ I dzięki niej Kościół cały odnalazł pełną prostotę i świeżość tego wołania, które początek swój i źródło ma w Sercu samego Chrystusa".

W 100. rocznicę śmierci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, 19 stycznia 1997 r. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła - razem z Teresą z Avili i Katarzyną ze Sieny. Doktrynę św. Teresy z Lisieux papież zawarł w liście apostolskim "Divini amoris scientia".

Podkreślał w dokumencie, że "Teresa pomogła uleczyć dusze z rygorów i lęków wpojonych przez doktrynę jansenistyczną, skłonną bardziej do podkreślania sprawiedliwości Boga niż Jego miłosierdzia". "Stała się w ten sposób żywą ikoną Boga, który - jak mówi modlitwa Kościoła - +przez przebaczenie i litość najpełniej okazuje swoją wszechmoc+" - napisał papież.

Jan Paweł II podkreślił, że zostawiona przez św. Teresę "mała droga" to droga "świętego dziecięctwa". "W tej drodze potwierdzenie i odnowienie prawdy najbardziej fundamentalnej i uniwersalnej, że Bóg jest naszym Ojcem, a my jesteśmy Jego dziećmi" - wskazał papież w liście "Divini amoris scientia".

"Należy ufać słowom Teresy, kiedy zaprasza, zarówno grzeszników, jak i doskonałych, aby nie chlubili się przed Bogiem niczym innym, jak tylko słabością i duchowym ubóstwem grzesznych stworze" - powiedział papież Pius XII, 11 lipca 1954 r. w przesłaniu radiowym z okazji konsekracji bazyliki w Lisieux tłumacząc pozostawioną przez św. Teresę doktrynę "małej drogi".

Duchowa doktryna św. Teresa z Lisieux została przekazana w jej autobiografii, opracowanej na podstawie trzech rękopisów, które zredagowała w ostatnich latach życia i opublikowanej w 1898 r., czyli rok po jej śmierci, pod tytułem "Histoire d'une Ame" (Dzieje duszy).

Kościół wspomina św. Teresę z Lisieux w liturgii 1 października.