Odszedł wielki Czech

Gdy w 1948 r. komuniści przejęli władzę w Czechosłowacji, ks. Mádr studiował w Rzymie, gdzie obronił doktorat z teologii na uniwersytecie Gregorianum. Do kraju wrócił w 1949 r. Z grupą wiernych organizował spotkania zdelegalizowanej Akcji Katolickiej. W maju 1950 r. został aresztowany. Był sądzony wraz z 10 innymi osobami w procesie pokazowym w Brnie, który toczył się w obecności 5 tys. widzów. Jako „szpieg Watykanu” został w 1952 r. skazany na dożywocie.

W więzieniu zasłynął jako rekolekcjonista, spowiednik oraz autor podziemnego pisma więziennego, przepisywanego ręcznie. Wolność odzyskał w 1966 r. jako jeden z ostatnich więźniów politycznych, skazanych w latach 50. ub. wieku. Po warunkowym zwolnieniu pracował jako sanitariusz i woźny. W okresie Praskiej Wiosny 1968 r. znów zaczął wykładać teologię. Naciskał na władze i biskupów, aby rozwiązali organizację „księży patriotów”, bardziej oddanych partii aniżeli Kościołowi. Był także inicjatorem powołania niezależnych organizacji kościelnych, a przede wszystkim ruchu dla świeckich.

Po 1970 r. ponownie zakazano mu pracy w parafii, cofnięto także rehabilitację za wyrok z 1952 r. Pomimo że stale groziło mu ponowne aresztowanie, działał w podziemiu, wykładał teologię, a przede wszystkim wydawał podziemne czasopismo „Teologické texty” (Teksty teologiczne), gdzie m.in. opublikował przetłumaczone na język czeski najważniejsze dokumenty Soboru Watykańskiego II. Miał wielki wpływ nie tylko na duchownych działających w podziemiu, ale także na kard. Františka Tomáška, który liczył się z jego zdaniem i korzystał z jego wiedzy, m.in. przy pisaniu listów pasterskich. Po 1989 r. wielokrotnie nagradzany, przekazywał nagrody i honoraria na rozwój czeskiej teologii.