Niewierzący nie powinien się przejmować, kiedy mówi papież. Powinien powiedzieć, że dotyczy to wyłącznie katolików, uwięzionych w obskurantyzmie.
Dzieje się jednak inaczej, niewierzący drży, denerwuje się i nie zaznaje spokoju, jak gdyby głos Ojca Świętego skierowany był do niego osobiście.
Z podobnej reakcji obserwator z zewnątrz może z łatwością wywnioskować, co następuje: ten niewierzący nie jest tak bardzo niewierzący; owszem, można by powiedzieć, że instynktownie odczuwa nauczanie, duchowe ojcostwo papieża, jego rolę powszechnego świadka.
Francuski filozof
24 kwietnia 2010
dla „L’Osservatore Romano”
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
(obraz) |
Fakty i opinie