Nowy prymas Belgii

Zastąpi on kard. Godfrieda Danneelsa, który po 30 latach sprawowania tych funkcji przeszedł na emeryturę. Abp Léonard urodził się 6 maja 1940 r. w Jambes koło Namur w południowej Belgii. Był najmłodszym z czterech braci. Wszyscy zostali księżmi. Święcenia kapłańskie przyjął w 1964 r. w Namur. Jest doktorem teologii i filozofii, habilitację napisał o Heglu, włada 7 językami.

W 1974 roku rozpoczął wykłady z filozofii na uniwersytecie w Louvain-la-Neuve. Jednocześnie od 1978 r. był rektorem tamtejszego Seminarium Świętego Pawła. W latach 1987–1992 należał do Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W 1991 r. Jan Paweł II mianował go biskupem Namur, a osiem lat później powierzył mu głoszenie rekolekcji wielkopostnych dla papieża i kurii rzymskiej. Ingres abp. Léonarda do katedry w Malines odbędzie się 28 lutego.

W doniesieniach prasowych powtarza się jak refren epitet „skrajny konserwatysta”. Powód: biskup wypowiadał się krytycznie na temat homoseksualizmu, prezerwatyw i eutanazji. Nominację skrytykowała już wicepremier Belgii Laurette Onkelinx za stanowisko hierarchy wobec eutanazji. Prymas nominat poprosił na pierwszym spotkaniu z dziennikarzami, by oceniać go w „nowej roli” bez uprzedzeń.

Obawiam się, że to niemożliwe. Biskup, który zgodnie z nauką Kościoła publicznie sprzeciwia się „dogmatom” współczesnej kultury, musi uchodzić za skandalistę i burzyciela społecznego ładu. Arcybiskupa czeka bez wątpienia arcytrudne zadanie. Cieszy fakt, że w katolickiej Belgii na najważniejszym stanowisku kościelnym pojawił się pasterz, który ma odwagę przypominać moralne prawdy. To niewątpliwe wielka nadzieja na przebudzenie Kościoła w Belgii.