Piątka nowych świętych

To pierwsza kanonizacja w tym roku. „Odmienne losy ludzkie i duchowe tych nowych świętych ukazują nam głęboką odnowę, jakiej w sercu człowieka dokonuje tajemnica zmartwychwstania Chrystusa”– mówił w homilii Papież. Zwrócił uwagę, że charyzmaty nowych świętych realizowały się w różnych dziedzinach, ale wszyscy czerpali siły z Eucharystii.

Ks. Arcangelo Tadini (1846–1912) był włoskim księdzem zaangażowanym w ewangelizację robotników. Założył Zgromadzenie Sióstr Robotnic Świętego Domu z Nazaretu oraz Robotnicze Stowarzyszenie Katolickie Wzajemnej Pomocy. Był przez 25 lat proboszczem parafii Botticino Sera. „Jakże prorocza była charyzmatyczna intuicja ks. Tadiniego i jak aktualny jest jego przykład także dziś, w czasach poważnego kryzysu ekonomicznego!” – zauważył Benedykt XVI.

O. Bernard Tolomei (1272–1348) był rycerzem, który zdecydował się na życie pustelnicze, dając początek nowej gałęzi zakonu benedyktyńskiego, tzw. oliwetanów. Jako 76-letni starzec niósł pomoc chorym na dżumę w rodzinnej Sienie i zaraziwszy się, zmarł. Papież podkreślił, że jest on dla nas „zachętą do przełożenia naszej wiary na życie poświęcone Bogu w modlitwie i oddane na służbę bliźniego pod wpływem miłości gotowej również do najwyższej ofiary”.

Brat Nuno de Santa Maria (Álvares Pereira, 1360–1431) to portugalski bohater narodowy. Obronił Portugalię przed naporem sił kastylijskich. Po śmierci żony pozostał w stanie bezżennym, rozdał swoje dobra i wstąpił do założonego przez siebie klasztoru karmelitów, pozostając do końca życia bratem zakonnym. „Św. Noniusz (Nuno) jest przykładem, że w każdej sytuacji, nawet działań zbrojnych i wojennych, można postępować według wartości i zasad życia chrześcijańskiego, zwłaszcza jeśli jest ono ukierunkowane na służbę dobra wspólnego i Bożą” – powiedział po portugalsku Benedykt XVI.

Włoska siostra Gertruda Comensoli (1847–1903) od dziecka kochała Chrystusa obecnego w Eucharystii. Mając 15 lat, wstąpiła do klasztoru, ale z powodu choroby musiała go opuścić. Pragnęła utworzyć zgromadzenie poświęcające się adoracji eucharystycznej. Za radą papieża Leon XIII założyła w Bergamo wspólnotę zakonną łączącą adorację eucharystyczną z wychowaniem młodzieży (Adoratorki Najświętszego Sakramentu). „W społeczeństwie zagubionym i często zranionym jak nasze, młodzieży poszukującej wartości i sensu, który by można nadać własnemu życiu, św. Gertruda, jako trwały punkt odniesienia, wskazuje Boga, który w Eucharystii stał się naszym towarzyszem drogi” – mówił w homilii Benedykt XVI.

Siostra Katarzyna Volpicelli (1839–1894) żyła w Neapolu, pochodziła z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Mając 20 lat, złożyła prywatny ślub czystości. Nieprzyjęta do klasztoru ze względu na stan zdrowia, pomagała ubogim i chorym. Założyła nową wspólnotę zakonną (Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego), sierociniec i bibliotekę objazdową. Przedstawiając jej sylwetkę, Benedykt XVI zwrócił uwagę, że ukazała ona, jak „można rzucić podwaliny pod budowę społeczeństwa otwartego na sprawiedliwość i solidarność, przezwyciężając nierówności gospodarcze i kulturowe, które utrzymują się w dużej części naszej planety”.