Pośrodku doliny Nabwalya spotkałem pana Fridaya

Mt 13, 10-17

Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?»

On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli».

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą.
Mt 13,16

Pracując w Zambii, w parafii położonej pośrodku doliny Nabwalya, spotkałem pana Fridaya. Pomimo amputacji jednej nogi często bywał na Mszy. Miał do przejścia 5 km drogą w buszu. O kulach cierpliwie przemierzał tę odległość tam i z powrotem. Gdy pewnego dnia zapytałem, skąd ma tyle siły, aby tak często przychodzić, odpowiedział: „Nie potrafię czytać, a tu Pan Bóg do mnie mówi. Mam już słabe oczy, a tu zawsze mogę zobaczyć Boga”. Prostota odpowiedzi poruszyła mnie wtedy i porusza dziś. Przypomina, że mam pięć minut drogi, aby usłyszeć od Jezusa: „Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą”.