W rozmowach z władzami cywilnymi i przedstawicielami lokalnych Kościołów ustalone zostały już szczegóły wydarzenia, którego miejsce jak na razie jest tajemnicą. Bezpośrednim przystankiem poprzedzającym podróż do stolicy Ukrainy będzie Polska.

Nadrzędnym założeniem podzielanym przez zrzeszonych w organizacji jest konieczność obywatelskiego zaangażowania w budowanie pokoju. „Nie chcemy wykorzystać Ukrainy jako sceny, na której wystąpimy i powiemy, że jesteśmy dobrzy, bo nie chcemy wojny. Jako Europejczycy chcemy współpracować z ukraińskim społeczeństwem. Ono zrozumiało już, że to sama obecność na miejscu Europejczyków jest bronią, a nie tylko wysyłanie przez nich broni. Bronią jest niestosowanie przemocy, jak mówił Ghandi” – stwierdził Bonacina. „W tym dniu będą z nami nie tylko Włosi, Niemcy, Francuzi i inni, ale także wielu Ukraińców, którzy chcą przejść z nami kawałek tej drogi do pokoju. Nasze marzenie to praca razem z Ukraińcami, by spróbować wyrwać się z wojny rozumianej jako mentalność totalitarna. To trucizna, która odwraca cię przeciwko twoim bliskim i sprawia, że nie widzisz możliwości porozumienia”.

GN 26/2022 DODANE 03.07.2022

Pokój jak rzeka

Jak bardzo skłócony, wojujący świat wyczekuje realizacji tych proroczych zapowiedzi! Jak bardzo oczekuje ich podzielona Jerozolima!  Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę (Iz 66, 10-12). 

„Potrzebny jest, jak mówił Robert Schuman, twórczy wysiłek na miarę zagrożeń dla pokoju. I nasz chce być tym twórczym wysiłkiem. Uważamy, że Europa musi stać się podmiotem autonomicznym i decyzyjnym. Wizyta trzech przywódców w Kijowie była dobrym sygnałem, ale oprócz rządów muszą tam pojechać także sami Europejczycy. Chcielibyśmy, aby również oni poszli tą drogą pokoju – zaznaczył Bonacina. – Nasza inicjatywa ma także aspekt polityczny. Dziś Europa decyduje się na posiadanie autonomicznych sił zbrojnych. Chcielibyśmy, by obok nich funkcjonował Cywilny Korpus Pokoju. Być może gdyby w 2014 r. był on w Donbasie, sprawy potoczyłyby się inaczej. Od tamtego czasu wydaliśmy 190 miliardów euro na broń, a nie byliśmy w stanie wydać 9 milionów na próbę utworzenia takiego Korpusu. Apelujemy więc, aby Europa i Włochy ponownie zajęły się tym projektem, który wydaje się bardziej potrzebny niż kiedykolwiek.”

Zobacz: Modlitwa o pokój