I zerwały się gołębie

Pielgrzymi z Kościana, dwudziestotysięcznego miasteczka w Wielko-polsce, 13 maja 1981 roku byli świadkami zamachu na Papieża. Wyjazd zorganizował nieżyjący już proboszcz ks. Edward Pospieszny. 24 lata później pięcioro uczestników pielgrzymki opowiedziało mi o tamtym wydarzeniu.
Włodzimierz Buczyński, pracownik Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu: – Na początku wyjazd wydawał się nierealny. Przecież wartość dolara była tak gigantyczna, że praktycznie nikogo nie było stać na taką wyprawę.

Felicja Flak, ogrodnik: – Uszyłyśmy specjalnie kościańskie stroje ludowe. Biała spódnica, biała bluzka z kryzą, na to niebieski fartuch, a na głowę czepek. Razem z księdzem miałyśmy wręczyć Ojcu Świętemu obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Bożena Bąk, gospodyni domowa: – Obraz był zrobiony ze słomy i ziaren pszenicy, kukurydzy i gorczycy.

13 maja 1981, Plac św. Piotra, popołudnie
George Weigel*: „Mehmet Ali Agca ulokował się tuż za pierwszym rzędem pielgrzymów, przyciśnię-tych do drewnianej bariery, nie dalej niż trzy metry od miejsca przejazdu Papieża. I czekał”.
Ksiądz Czesław Bartoszewski, obecny probosz: – Mieliśmy miejsce po lewej stronie, patrząc na ołtarz.
Włodzimierz Buczyński: – Siedziałem na krześle, blisko barierki. Obok nas była grupa dziewczyn w kostiumach stewardes z „Al’Italii”.

godzina 17.17
George Weigel: „Mehmet Ali Agca oddał właśnie dwa strzały w kierunku Papieża z półautomatycznego pisto-letu browning 9 mm. Jan Paweł II został ugodzony w brzuch i osunął się w ramiona stojącego za nim sekretarza, księdza Dziwisza”.
Włodzimierz Buczyński: – Ja słyszałem trzy albo cztery strzały. Wtedy nikomu w głowie się nie mieściło, że ktoś może zabić Ojca Świętego.
Ksiądz Czesław Bartoszewski: – Plac w jednej chwili zamilkł. Nie było wiadomo, co się dzieje.
Włodzimierz Buczyński: – Spod kolumnady Berniniego wzbiły się w powietrze setki gołębi. Te dziewczyny z „Al’Italii” aż podskoczyły z wrażenia. One były zauroczone widokiem tych gołębi. Niektórzy wskoczyli na krzesła, żeby coś więcej zobaczyć.