Konstanty Wolny pracował na rzecz utrwalania polskości na Górnym Śląsku pod pruskim panowaniem oraz zjednoczenia tego regionu z Polską po I wojnie światowej. W autonomicznym województwie śląskim został marszałkiem Sejmu Śląskiego.
Urodził się w kultywującej polskość rodzinie kowala Wawrzyńca i Ludwiny z Jarczyków w Bujakowie, w ówczesnym powiecie zabrskim, w osadzie, w której językiem niemieckim posługiwało się jedynie 10 procent mieszkańców. Już w katowickim gimnazjum wraz z Korfantym utworzył tajne kółko mające na celu poznawanie historii Polski i polskiej literatury. Podczas studiów na Uniwersytecie Wrocławskim (1898–1901) aktywny w Towarzystwie Akademików Górnoślązaków (był skarbnikiem), a po jego rozwiązaniu w 1899 r. – w tajnym Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Po praktykach w sądach dolnośląskich w 1907 r. zdał w Ministerstwie Sprawiedliwości w Berlinie kończący edukację prawniczą państwowy egzamin asesorski. Osiadłszy w Gliwicach, jako pierwszy w mieście rodzimy Polak rozpoczął praktykę adwokacką. W latach 1909–1915 był członkiem gliwickiej Rady Miejskiej.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
prof. dr hab. Michał Lis, Instytut Śląski w Opolu