Słyszę krzyk o pomoc

– W wypowiedziach pana Janusza Świtaja głośniej niż prośbę o skrócenie życia, słyszę krzyk o pomoc, lęk przed koszmarnie rysującą się przyszłością, niemożność znoszenia dalej trudów codzienności.

Faktem jest, że został on wykluczony z uczestnictwa w życiu społecznym. Człowiek wykluczony korzysta rzadziej bądź nie korzysta wcale z uprawnień, które związane są z takim uczestnictwem. Jest traktowany przedmiotowo, jako problem, z którym trzeba coś zrobić.

Pan Świtaj, mimo licznych listów kierowanych do różnych organów władzy i instytucji społecznych, nie jest wysłuchiwany, czuje się osamotniony. Tego poczucia nie mogą odmienić umęczeni rodzice. Człowiek jest istotą społeczną i jeśli odbierzemy mu ten atrybut egzystencji, odbieramy mu człowieczeństwo.

Wykluczenie uruchamia mechanizmy odbierające człowiekowi nadzieję, poczucie sprawczości, sens istnienia. W mojej opinii, te właśnie skutki odrzucenia wraz z mającym racjonalne uzasadnienie lękiem o przyszłość stanowią jądro wstrząsającej prośby pana Janusza. Zamiast myśleć o zgodzie na eutanazję, próbujmy raczej przywrócić mu nadzieję, uzasadnioną określonymi działaniami ze strony otoczenia.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

  • Nieograniczony dostęp do:
    • wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
    • wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
    • wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
    • wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
    • wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
  • brak reklam na stronach;
  • Niespodzianki od redakcji.
Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Prof. dr hab. Katarzyna Popiołek, psycholog