Wielki Kontynuator

1. Trzecia Boża Osoba jest w pewnym sensie kimś najbardziej ukrytym, tajemniczym. Twarzą Ducha Świętego jest Kościół, czyli twarze wszystkich wierzących. Jeden z teologów powiedział kiedyś, że to Jedna Osoba żyjąca w wielu osobach, jednocząca je wszystkie we wspólnotę z Bogiem i między sobą. Tak jak Duch Święty jest kimś między Ojcem i Synem, tak jest kimś między nami, jest spoiwem, więzią, komunikacją, komunią, wzajemnym darem, miłością. Duch Święty wiąże nas przede wszystkim z Jezusem. Z Jego dziełem i nauczaniem. Jest żywą pamięcią Kościoła, mostem przerzuconym ponad wiekami między nami a Jezusem.

2. Duch Święty jest „strażnikiem” Słowa, Logosu. Niegdyś zstąpił na Maryję i poczęła z Ducha Świętego. Teraz zstępuje na Kościół, aby Słowo wcielało się w Kościele, aby stawało się w każdym z nas rzeczywistością. Pan Jezus obiecał, że w człowieku sam Bóg odnajdzie mieszkanie. Człowiek zostanie napełniony Bożą obecnością, o ile będzie zachowywał słowo Jezusa. Nikt nie jest w stanie sam tego dokonać, dlatego potrzebny jest Kościół, który jako całość ma za zadanie „zachowywać” Słowo. Nad tą misją czuwa Duch Święty – Duch Prawdy.

3. „On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”. Ta zapowiedź realizuje się w Kościele. Duch Święty strzeże prawdy w Kościele, tak by docierała bez zniekształceń do współczesnych ludzi. Kilka konkretnych przykładów działania Parakleta: Duch Święty jest źródłem natchnienia Pisma Świętego; Duch strzeże także Tradycji, czyli procesu przekazywania wiary z pokolenia na pokolenie; Duch Święty asystuje Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, którego zadaniem jest ochrona treści wiary przed błędem i ciągłe pogłębianie jej rozumienia; Duch Święty działa także przez proroków, czyli świętych, którzy w imię wierności Jezusowi potrząsają nieraz Kościołem i dokonują jego odnowy; Duch Święty daje całemu Ludowi Bożemu intuicję wiary, dzięki której odróżnia on prawdę od fałszu.

4. Nie da się stworzyć pełnej listy przejawów działania Ducha Prawdy. Duch Święty jest bowiem nie tylko odpowiedzialny w Kościele za wierność wobec prawdy objawionej, lecz także jest „autorem” nowości. Przy czym nie chodzi o jakieś nowinkarstwo, ale o działanie odnawiające Kościół w zgodzie z jego autentyczną tożsamością. Kiedy głoszone są rekolekcje, wzywa się Ducha Świętego. Każde przepowiadanie Ewangelii w Kościele, kazanie najzwyklejszego księdza, katecheza, świadectwo wiary rodziców wobec dzieci zawsze dokonują się w Duchu Świętym. On niesie słowo Ewangelii, która jest niezmienna, ale w pewnym sensie wciąż nowa, czyli aktualna, żywa, dająca światło tu i teraz.