Benedykt XVI przeprasza za błąd przy opracowaniu stanowiska nt. nadużyć
„Przy opracowaniu stanowiska doszło do przeoczenia dotyczącego mojej obecności na spotkaniu rady diecezjalnej w dniu 15 stycznia 1980 roku. Błąd ten, który niestety wystąpił, nie był zamierzony i mam nadzieję, że można go wybaczyć” – zaznaczył Benedykt XVI w osobistym liście dotyczącym raportu na temat nadużyć seksualnych w archidiecezji Monachium i Freisingu ogłoszonego 20 stycznia br.
„Byłem głęboko wstrząśnięty tym, że przeoczenie zostało wykorzystane do podważenia mojej prawdomówności, a nawet do przedstawienia mnie jako kłamcy” – napisał Benedykt XVI i podkreślił: „Tym bardziej poruszyły mnie liczne wyrazy zaufania, serdeczne świadectwa i wzruszające listy wsparcia, które otrzymałem od bardzo wielu osób”. Szczególnie podziękował papieżowi Franciszkowi za wyrażone osobiście zaufanie, wsparcie i modlitwy.
Benedykt XVI podziękował, że w tych dniach rachunku sumienia i refleksji doświadczył bardzo wiele wsparcia, bardzo wiele przyjaźni i bardzo licznych znaków zaufania. W szczególności podziękował grupie przyjaciół, którzy bezinteresownie sporządzili jego 82-stronicowe memorandum dla kancelarii prawnej w Monachium, którego – jak zaznaczył – „nie mógłbym napisać sam”. Zwrócił uwagę, że oprócz odpowiedzi na pytania zadane przez kancelarię prawną przeczytali oni i przeanalizowali prawie 8000 stron dokumentów w formacie cyfrowym. Ponadto współpracownicy pomogli mu również w przestudiowaniu i przeanalizowaniu ekspertyzy liczącej niemal 2000 stron. Zapewnił, że rezultat zostanie opublikowany jako załącznik po jego liście.
Benedykt XVI koryguje oświadczenie w sprawie raportu o nadużyciach
Zwrócił uwagę, że przy opracowaniu stanowiska doszło do przeoczenia dotyczącego jego obecności na spotkaniu rady diecezjalnej w dniu 15 stycznia 1980 roku. „Błąd ten, który niestety wystąpił, nie był zamierzony i mam nadzieję, że można go wybaczyć” – zaznaczył papież senior i przypomniał, że w tej sprawie oświadczenie wydał jego osobisty sekretarz abp Georg Gänswein. Poinformował o tym w swoim oświadczeniu prasowym z 24 stycznia 2022 r.
Po słowach podziękowania Franciszkowi papież senior nawiązał do wyznania win i prośby o przebaczenie, które mają miejsce na początku każdej Mszy św. „Publicznie prosimy Boga żywego, aby przebaczył nam naszą winę, naszą wielką i bardzo wielką winę. Jest jasne, że słowo »bardzo wielka« nie odnosi się w ten sam sposób do każdego dnia, do każdego poszczególnego dnia. Ale każdego dnia stawia mi pytanie, czy nie powinienem dziś mówić także o wielkich i bardzo wielkich winach. I mówi mi w pocieszający sposób, że niezależnie od tego, jak wielka jest moja wina dzisiaj, Pan mi przebaczy, jeżeli szczerze pozwolę, by On mnie zbadał, i jeżeli naprawdę jestem gotów do przemiany samego siebie” – napisał Benedykt XVI.
Następnie przypomniał, że we wszystkich jego spotkaniach, zwłaszcza w czasie licznych podróży apostolskich, z ofiarami nadużyć seksualnych popełnianych przez kapłanów „patrzyłem w oczy konsekwencjom bardzo wielkiej winy i nauczyłem się rozumieć, że my sami jesteśmy wciągani w tę bardzo wielką winę, kiedy ją lekceważymy lub kiedy nie stawiamy jej czoła z konieczną stanowczością i odpowiedzialnością, jak to się nazbyt często działo i dzieje”.
Papież senior po raz kolejny wyraził wszystkim ofiarom wykorzystywania seksualnego swój „głęboki wstyd, wielki ból i szczerą prośbę o przebaczenie”. „Ponosiłem wielką odpowiedzialność w Kościele katolickim. Tym większy jest mój ból z powodu nadużyć i błędów, które miały miejsce w czasie sprawowania przeze mnie posługi w poszczególnych miejscach. Każdy przypadek wykorzystywania seksualnego jest straszny i nie do naprawienia. Ofiarom wykorzystywania seksualnego składam wyrazy najgłębszego współczucia i ubolewam nad każdym poszczególnym przypadkiem” – napisał Benedykt XVI.
Na zakończenie listu papież senior wyznał: „Wkrótce stanę przed ostatecznym sędzią mojego życia. Choćbym miał wiele powodów do obaw i lęku, patrząc wstecz na moje długie życie, to jednak jestem szczęśliwy, ponieważ mocno wierzę, że Pan jest nie tylko sprawiedliwym sędzią, lecz także przyjacielem i bratem, który już sam cierpiał z powodu moich niedostatków i dlatego jako sędzia jest także moim obrońcą (Parakletem). W obliczu godziny sądu łaska bycia chrześcijaninem staje się dla mnie jasna. Bycie chrześcijaninem daje mi poznanie, a nawet więcej – przyjaźń z sędzią mojego życia i pozwala mi przejść z ufnością przez mroczną bramę śmierci. W tym kontekście ciągle przypomina mi się to, co Jan mówi na początku Apokalipsy: widzi Syna Człowieczego w całej Jego wielkości i pada u Jego stóp jak martwy. Lecz On kładzie na nim swoją prawą rękę i mówi: „Przestań się lękać! To Ja...” (por. Ap 1,12-17).
Cały list papieża seniora na następnej stronie
