Bóg ciągle pracuje nad naszymi wyobrażeniami o nas i o Nim

Łk 7, 24-30

Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».

I cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.

Co wyszliście zobaczyć? Łk 7,25

Zamykam oczy. Uspokajam bieg myśli. Wyciszam się. Reaguję odruchowo na dochodzące do mnie słowa. Chwytam pierwsze skojarzenie. Wierzący – to… katolik – to… modlący się – to… prorok – to… Boży posłaniec – to… święty – to…

Bóg ciągle pracuje nad naszymi wyobrażeniami o nas i o Nim. Nieustannie burzy i buduje. Lepi je z naszych historii i doświadczeń. Wiedzy i emocji. Upadków i uniesień. Cierpliwie upodobniając nas do siebie. Nigdy na odwrót. I ciągle zaskakując nas swoją obecnością w nieoczywistych miejscach i w codziennie mijanych twarzach.

Ewangelię z komentarzem znajdziesz również na naszym kanale SPOTIFY. Obserwuj, by niczego nie przegapić.

Znajdziesz nas także w Podcastach Google