Widząc tylko ból, widzimy ciężary nie do uniesienia

J 19,25-27

Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Obok krzyża Jezusowego stały… J 19,25

Wyciągam z pamięci kolejne obrazy. Ona pochylona nad chorym. On trzymający za rękę umierającego ojca. One słuchające po raz kolejny tych samych opowieści swoich wiekowych podopiecznych. Ojciec pchający codziennie inwalidzki wózek córki. Żona opiekująca się od podróży poślubnej sparaliżowanym mężem. Oni otaczający dobrem i ciepłem swoich bliskich chorych na nowotwór. A w tle zdania, które przy tej okazji często padają: skąd oni mają na to siły? Ja bym nie dał rady!!! Widząc tylko ból i cierpienie, widzimy ciężary nie do uniesienia i usprawiedliwienie dla ucieczki. Dostrzegając w tym miłość, odnajdujemy siłę, aby trwać i wytrwać do końca.