Dziś mija 500 lat od wydarzenia, które dało początek nawróceniu św. Ignacego z Loyoli. Kim są założeni przez niego jezuici?
Dzisiaj w Pampelunie, w Hiszpanii, generał Towarzystwa Jezusowego, o. Arturo Sosa oficjalne otworzy obchody Roku Ignacjańskiego. Dokładnie 500 lat temu, 20 maja 1521 roku Ignacy z Loyoli jako żołnierz armii króla hiszpańskiego został poważnie ranny w nogę i po tym wydarzeniu rozpoczął drogę nawrócenia. Rok Ignacjański potrwa do 31 lipca 2022 roku i zakończy się Mszą w kościele del Gesù w Rzymie. Z tej okazji publikujemy dossier nt. Towarzystwa Jezusowego SJ.
Jezuici są zakonem, który wywarł olbrzymi wpływ na kształt Kościoła katolickiego i kulturę Europy w dobie baroku i oświecenia. Prowadził też szeroką i owocną działalność misyjną w Ameryce Południowej, Afryce i Azji. Do dziś jezuici słyną na całym świecie z bardzo dobrych szkół różnych szczebli. Jezuici-kapłani składają dodatkowy czwarty ślub - posłuszeństwa papieżowi.
„Od prawie 500 lat działamy wszędzie tam, gdzie potrzebuje nas świat. Parafie i sanktuaria, duszpasterstwa, ośrodki liturgiczne, kapelanie, domy rekolekcyjne, misje. Szkoły i uniwersytety, media, wydawnictwa, instytucje kulturalne, ośrodki sportowe. Praca społeczna, służba uchodźcom, ekologia, ośrodki terapeutyczne, dialog międzyreligijny” – tak przedstawiają się jezuici na swej oficjalnej polskiej stronie internetowej.
Historia
Towarzystwo Jezusowe - bo tak brzmi pełna nazwa zakonu - założył w 1534 r. św. Ignacy Loyola (1491-1556), Bask, który po latach służby rycerskiej przeżył nawrócenie (20 maja 1521) i postanowił oddać się Kościołowi. Ignacy nakreślił zarys konstytucji nowego zakonu, który zatwierdził papież Paweł III 27 września 1540 r.
Konstytucje zakonne mówią, że został on powołany: „do obrony i szerzenia wiary oraz doskonalenia dusz w życiu i nauce chrześcijańskiej (...) przez publiczne głoszenie kazań, wykłady i wszelkiego rodzaju posługę słowa Bożego oraz przez Ćwiczenia duchowne, nauczanie religii (...) niesienie pociechy duchowej”. Hasłem jezuitów jest: „Wszystko na większą chwałę Bożą” (ad maiorem dei gloriam).
W początkowym okresie jezuici najwięcej uwagi poświęcali utwierdzaniu siebie w wierności Kościołowi i walce z reformacją w Europie. Katechizowali prosty lud, głosili kazania, ożywiali życie sakramentalne, zbudowali system szkolnictwa i wychowania młodzieży, poprzez dysputy z innowiercami i publikacje apologetyczne ukazywali prawdy wiary Kościoła katolickiego.
Zakon rozprzestrzenił się bardzo szybko w całej Europie i na innych kontynentach, m.in. na Dalekim Wschodzie, w Afryce i Ameryce, gdzie jezuici docierali jako misjonarze. Zasłużyli się zwłaszcza w ewangelizacji Indii, Japonii, Chin, Brazylii, Paragwaju (słynne redukcje dla Indian Guaraní), Kanady i Afryki. O ile w 1556 r. było około tysiąca zakonników, to w 1749 r. już 22,5 tys.
