Rok po przyjęciu święceń kapłańskich i ukończeniu studiów teologicznych na Akademii Wileńskiej, w 1623 roku, rozpoczął posługę w Nieświeżu. Pracował też w Wilnie, Bobrujsku, Połocku, Warszawie, Pińsku i Łomży.

Czytaj też: Niezniszczalny

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Św. Andrzej Bobola zmarł śmiercią męczeńską 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim, gdy podczas powstania Chmielnickiego dostał się w ręce Kozaków. Do końca bronił wiary, przez co był męczony w wyjątkowo okrutny sposób. 

Kult św. Andrzeja Boboli zaczął się rozwijać w 1702 roku, gdy święty ukazał się rektorowi Kolegium Pińskiego. Ten nakazał odnaleźć trumnę Andrzeja Boboli. Okazało się, że zwłoki, mimo upływu czasu, zachowały się w dobrym stanie. Rozpoczęły się wieloletnie starania o beatyfikację Boboli, które zakończyły się pomyślnie 30 października 1853 roku. 

GOSC.PL DODANE 17.04.2021

Uproś błogosławieństwo dla wszystkich, którzy są w jedności kościelnej i dla tych, którzy są poza nią

„Męczenniku, Andrzeju Bobolo, módl się za nami i uproś błogosławieństwo Boże dla wszystkich, którzy są w jedności kościelnej i dla tych, którzy są poza nią, uproś nam łaskę, abyśmy się wszyscy społecznie miłowali” – czytamy na okładce „Gościa” sprzed 83 lat. Dziś mija dokładnie tyle lat od kanonizacji patrona Polski. 

13 marca 2002 roku watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, na prośbę Prymasa Polski kard. Józefa Glempa, ustanowiła św. Andrzeja Bobolę, kapłana i męczennika, drugorzędnym patronem Polski. Święty jest patronem metropolii warszawskiej, archidiecezji białostockiej i warmińskiej, diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej i płockiej. 

W ikonografii św. Andrzej Bobola przedstawiany jest w stroju jezuity z szablami wbitymi w jego kark i prawą rękę lub jako wędrowiec.