Medytacja

Przygotowanie: Zanim przystąpisz do modlitwy, znajdź odpowiednie miejsce, w którym nikt nie będzie ci przeszkadzał. Pomyśl, że Bóg jest blisko i patrzy na ciebie z czułością. Zna wszystkie twoje trudności i strapienia.

Zatrzymuj się z uwagą na każdym zdaniu, które przykuje twoje zainteresowanie. Pamiętaj o radzie św. Ignacego z Loyoli: nie obfitość wiedzy, którą zdobywasz, ale wewnętrzne smakowanie tajemnicy nasyca twoje serce.

Zanim przeczytasz Ewangelię: Oczami wyobraźni spróbuj znaleźć się w ewangelicznej scenie, pod krzyżem. Zobacz umiłowanego ucznia i żołnierzy, którzy pośpiesznie wykonują ostatnie zadania. Skup swoją uwagę na słowach Jezusa. Wypowiedziane w ogniu cierpienia są podsumowaniem całego Jego życia. Pomyśl, że dzięki ofierze, którą Jezus dobrowolnie składa na ołtarzu krzyża, możesz doświadczyć przebaczenia.

O co się modlić? Przed lekturą poproś o to, by twoje serce pragnęło tego, czego chce Jezus. Proś o życie przeniknięte prawdą Ewangelii, gotowość na przyjęcie przebaczenia i ofiarną miłość.

„Pragnę”

Jezus przeżywa ostatnie chwile swojego ziemskiego życia. Wisząc na krzyżu, wypowiada ostatnie słowa – krótkie i pełne znaczenia. Pierwsze z nich – „Pragnę” – zostało zrozumiane bardzo dosłownie. Żołnierze podają gąbkę nasączoną octem, by ulżyć Jego cierpieniu. Za tym słowem kryje się jednak coś więcej niż pragnienie wody.

Jezus mówił o pragnieniu kilka razy. W spotkaniu z Samarytanką obiecał wodę, która zaspokoi pragnienia serc wierzących w Niego (J 4,10-14). W czasie Święta Namiotów wołał do zgromadzonych w świątyni Żydów: „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije!” (J 7,37). Teraz, w agonii, Jezus ujawnia inne pragnienie. Serce Mistrza pragnie zbawienia ludzi. Jezus pragnie, by rzeka miłości, która wypłynie z Jego serca, mogła ogarnąć całą ludzkość. Pragnie udzielić Ducha Świętego. On przekona świat o grzechu i rozleje łaskę przebaczenia (por. J 16,8; Rz 5,5). Jezus pragnie, by wierzący w Niego całym sercem przyjął prawdę Ewangelii. Dlatego składa Ojcu duchową ofiarę. Jest ona skutecznym lekarstwem na każdy grzech (por. Hbr 10,10.14).

Wsłuchaj się w wołanie Jezusa: „Pragnę”. Zapytaj o swoje pragnienia. Czy są one odpowiedzią na Jego wołanie? Proś o to, by w twoim sercu rodziły się pragnienia zgodne z sercem Mistrza.

„Wykonało się”

Całe życie Jezusa było wypełnianiem woli Ojca. „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45). Zrobił dosłownie wszystko, aby wyrwać człowieka z niewoli grzechu. Teraz wypowiada ostatnie słowa: „Wykonało się”. Pokazuje, że krzyż jest pieczęcią miłości, podsumowaniem mesjańskiego programu zapisanego na kartach Pisma.

Oddane życie zostało przyjęte przez Ojca. „Po udrękach swej duszy wierny Sługa ujrzy światło i nim się nasyci” (Iz 54,11). Po wypełnieniu dzieła zleconego przez Ojca Jezus stanie przed Jego obliczem jako nasz Rzecznik i Ofiara przebłagalna (1 J 2,1). Będzie reprezentował rozdartą grzechem ludzkość, prosząc o dar przebaczenia i pojednania. Teraz jednak wisi na krzyżu i ostatkiem sił potwierdza przyjęty wybór.

Wsłuchany w ostatnie słowa Jezusa – „Wykonało się” – pomyśl o grzechach, którymi Go zraniłeś. Proś o serce pokorne i szczere, gotowe stanąć w prawdzie o własnej niemocy, o łaskę owocnej spowiedzi wielkanocnej.

„Oto Baranek Boży”

Tuż po śmierci Jezusa żołnierze w pośpiechu łamią golenie dwóm skazańcom. Z kolei na Jezusie wypełnia się słowo zapisane w rycie Paschy: żadna kość spożywanego baranka nie mogła być połamana (Wj 12,46). Co więcej, Jezus umiera w tym samym momencie, w którym w świątyni składano w ofierze baranki paschalne. Prawdziwy Baranek paschalny, który gładzi grzech świata, wisi na krzyżu (J 1,29), a wypływająca z Jego przebitego boku krew streszcza całe Jego życie – posłuszne woli Ojca, całkowicie oddanego sprawie zbawienia ludzi.

Pomyśl, że wszystko, co stało się na Golgocie, zostało wykonane dla ciebie. Jezus w Wieczerniku pomyślał nawet o tym, aby uczniowie do końca świata uobecniali Jego ofiarę w Eucharystii. Za każdym razem, gdy w niej uczestniczysz, przenosisz się pod krzyż, gdzie Jezus oddaje życie za ciebie. Dziękuj za to i proś o łaskę owocnego przeżywania Eucharystii – uczty Baranka. Niech twoje serce będzie zawsze gotowe włączyć się w dzieło miłości, zapoczątkowane przez Jezusa. Powtarzaj: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według serca Twego”.

Na koniec: W duchu zawierzenia odmów modlitwę „Ojcze nasz”.

ks. Rafał Bogacki