Subiektywny przegląd wydarzeń tygodnia

Tydzień, który za nami, stał pod znakiem modlitwy o jedność chrześcijan, a także dialogu międzyreligijnego. Za nami bowiem tradycyjne już dni islamu i judaizmu w Kościele katolickim. Regularnie przy tej okazji wracają pytania o sens tych inicjatyw. Zostawiam na boku dywagacje na temat destrukcyjnego wpływu dialogu z innymi religiami czy wyznaniami chrześcijańskimi. Oczywistym jest, że w dialogu międzyreligijnym nie chodzi o jakieś próby stworzenia jednej, wspólnej religii, dewastację tradycji, negację Objawienia czy rozmycie tożsamości. Dla mnie osobiście największą wartością tego typu inicjatyw jest afirmacja faktu, że intuicja na temat istnienia jednego Boga jest wspólna dla ludzi różnych kultur, różnych krańców świata, różnych systemów politycznych etc. Skoro ta intuicja jest tak powszechna, skoro to przeczucie, że poza sferą doczesną, poza widzialnym światem, jest jeszcze KTOŚ większy, jakiś Absolut, który nad tym wszystkim roztacza pieczę, to sama ta intuicja nie może być wynalazkiem czysto ludzkim, ale może pochodzić od samego Boga właśnie.