Czy przez mgłę można cokolwiek zobaczyć? To zależy. Od pory dnia lub nocy, od dodatkowego oświetlenia, od zdrowia oczu. Symbolicznie rzecz ujmując, zdarza się, że brodzimy we mgle. Kiedy grzech przytępia wzrok albo kiedy wiara wymaga oczyszczenia. Świętym zdarzało się to nagminnie. „Dziś wieczorem błąkałem się po lesie, głośno płacząc i krzycząc z bólu. (...) Straszliwe »nie wiem« stało się rozpaczliwym krzykiem, wołaniem mojej istoty!” – zapisał ks. Franciszek Blachnicki 13 sierpnia 1985 roku. Pominąłem początkowo ostatnie zdanie z tego zapisu: „Przeklinałem swój los i całe to miejsce – Carlsberg”, bo bałem się, że jest za mocne, że może zgorszyć „maluczkich”. Ale trzeba je przytoczyć. To oczywiste, że każdy święty musi mieć swoje ściany, w które wali głową.