Zmarł dyrygent i kompozytor Jan Krenz

Informację o śmierci kompozytora potwierdziła PAP Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach.

Jan Krenz urodził się 14 lipca 1926 roku. Debiutował w Filharmonii w Łodzi 6 stycznia 1946 r. W latach 1947-49 zajmował stanowisko dyrygenta Filharmonii Poznańskiej, a w latach 1949-51 - współpracował Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, gdzie współpracował z Grzegorzem Fitelbergiem, który widział w nim swojego następcę.

Lata 1953-67 to intensywna działalność na czele WOSPR, obejmująca nagrania, koncerty, liczne prawykonania dzieł polskich kompozytorów, stały udział w festiwalach Warszawska Jesień oraz wyjazdy zagraniczne, które uczyniły tę orkiestrę zespołem znanym i cenionym na świecie. W roku 1963 odbyło się triumfalne i najdłuższe w dziejach polskich orkiestr tourn,e WOSPR (55 koncertów) przez ówczesny Związek Radziecki, Mongolię, Chiny, Japonię aż po Australię i Nową Zelandię.

W latach 60. Krenz pełnił funkcję I dyrygenta Orkiestry Denmarks Radio w Kopenhadze, co było wynikiem sukcesów odniesionych w Skandynawii. Lata 1968-73 to współpraca z Teatrem Wielkim w Warszawie i premiery, które zapisały się w historii polskiej opery, m.in. "Otello", "Elektra" i "Borys Godunow".

W 1979 r. podpisał trzyletni kontrakt jako Generalmusikdirektor w Bonn. Powiększył Orchester der Beethovenhalle do 122 muzyków i wystawił m.in. trzyaktową wersję Lulu Berga i Straszny dwór Moniuszki z czołowymi polskimi wykonawcami. Jako kompozytor debiutował w czasie okupacji "Kwartetem smyczkowym" na prywatnym koncercie konspiracyjnym. Uprawiał twórczość kameralną, wokalną i symfoniczną. W latach 80. - po piętnastoletniej przerwie - znów powrócił do kompozycji ("Missa breve", "Musica da camera", "Epitaphion", "II Symfonia", "Sinfonietta per fiati", "III Symfonia").

Jest autorem muzyki teatralnej i filmowej (m.in. do filmów "Kanał" Andrzeja Wajdy oraz "Eroica" i "Zezowate szczęście" Andrzeja Munka).

Krenz był laureatem wielu nagród, m.in. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1952), Nagrodę Państwową II stopnia (1955), Nagrodę Muzyczną miasta Katowic (1957), dwukrotnie Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1968 i 1996), Nagrodę Państwową I stopnia (1972), Nagrodę "Diamentowa Batuta" z okazji 70-lecia Polskiego Radia (1995), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2005) oraz liczne międzynarodowe nagrody za nagrania płytowe. W 2011 otrzymał nagrodę honorowego Koryfeusza Muzyki Polskiej, przyznawaną przez Instytut Muzyki i Tańca.

W 2018 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.