Duszoterapia ojca Józefa Andrasza

Magdalena Dobrzyniak: Znamy o. Józefa Andrasza przede wszystkim jako spowiednika siostry Faustyny. Jakie predyspozycje duchowe i osobowościowe pozwoliły mu towarzyszyć jej w przełomowych momentach życia i przeprowadzić przez doświadczenia, w których sama czuła się niepewnie, gdy wątpiła w autentyczność swoich objawień?

o. Mariusz Balcerak SJ: Warto wyjść od tego, że ojciec Andrasz przeszedł gruntowną formację teologiczną w Towarzystwie Jezusowym. Znał języki grecki, łaciński, francuski i niemiecki w mowie i w piśmie. Dwukrotnie w swoim życiu przeżył trzydziestodniowe ćwiczenia duchowe św. Ignacego z Loyoli i regularnie odprawiał ośmiodniowe rekolekcje ignacjańskie, które każdy jezuita powinien powtarzać co roku. Był tłumaczem perełek z dziedziny duchowości i ascetyki. Z jego inicjatywy powstała seria „Biblioteka Życia Wewnętrznego”, w której do 1939 roku ukazało się 41 tomów. Wiele z nich przetłumaczył on sam, a przy pozostałych był współredaktorem, recenzentem, pisał wstępy. Kiedy wczytywałem się w te książki, odkrywałem genialne intuicje ich autorów – teologów, którzy opisywali również zjawiska nadzwyczajne i uczyli, jak właściwie je rozeznawać. Ojciec Andrasz miał więc niesamowitą wiedzę. Warto też przypomnieć, że był tłumaczem „Dziennika duchowego” św. Małgorzaty Marii Alacoque, który został opublikowany w 1947 roku nakładem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy.