Zmarł kardynał, który zdołał sprawić, że Kościół w Holandii „powrócił na drogę wierną Rzymowi”
W wieku 88 lat zmarł 2 września kardynał Adrianus Simonis, arcybiskup-senior Utrechtu i prymas-senior Holandii. Kościół utracił w nim człowieka „o wielkim sercu duszpasterskim” – powiedział o nim jego następca kard. Willem Jacobus Eijk. Zmarły purpurat kierował archidiecezją utrechcką w latach 1983-2007 i w tym czasie był przez ponad 20 lat przewodniczącym Konferencji Biskupów Niderlandzkich. Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 220 członków, w tym 122 elektorów.
Adrianus Simonis urodził się 26 listopada 1931 w słynącym z produkcji cebulek tulipanów Lisse koło Rotterdamu jako najstarsze z 11 dzieci miejscowego dentysty. Po święceniach kapłańskich 15 czerwca 1957 r. i dwóch latach pracy duszpasterskiej w rodzinnej diecezji wyjechał na studia do Rzymu. W Papieskim Instytucie Biblijnym obronił w 1966 r. doktorat z Pisma Świętego, po czym podjął pracę duszpasterską w Hadze. Był też m.in. kapelanem szpitala Czerwonego Krzyża, kanonikiem kapituły katedralnej w Rotterdamie i członkiem Rady Duszpasterskiej tej diecezji.
29 grudnia 1970 Paweł VI mianował go biskupem Rotterdamu; sakrę nominat przyjął 20 marca 1971. 27 czerwca 1983 Jan Paweł II powołał go na arcybiskupa-koadiutora z prawem następstwa archidiecezji utrechckiej. 3 grudnia tegoż roku abp Simonis objął w niej rządy jako kolejny arcybiskup-metropolita i prymas Niderlandów. Na konsystorzu 25 maja 1985, na kilka dni przed swoją wizytą w Niderlandach, Ojciec Święty powołał go do Kolegium Kardynalskiego.
Jeszcze jako kapłan, a następnie biskup pomocniczy w latach 1966-71 przyszły prymas uczestniczył w kilku sesjach synodu duszpasterskiego Kościoła holenderskiego. Później przez prawie ćwierć wieku (1983-2008) był przewodniczącym episkopatu swego kraju, stojąc w nim na czele m.in. komisji ds. nauczania i wychowania oraz ds. religii. Z urzędu był również wielkim kanclerzem Uniwersytetu Katolickiego w Nijmegenie. W kwietniu 2005 wziął udział w konklawe, które wybrało Benedykta XVI. 14 kwietnia 2007 ustąpił z urzędu arcybiskupa Utrechtu, ale kierował tą archidiecezją do 26 stycznia 2008, gdy władzę objął w niej nowy metropolita abp Willem J. Eijk.
Jako biskup i przewodniczący episkopatu kard. Simonis sprzeciwiał się wielu nowym tendencjom, jak legalizacja wspomaganego samobójstwa, liberalizacja przepisów dotyczących przerywania ciąży, „małżeństwa” par tej samej płci czy ograniczanie praw osób ubiegających się o azyl. Media zwracały uwagę, że po wielu próbach liberalizacji, do jakich dochodziło w latach siedemdziesiątych XX wieku, kardynał zdołał sprawić, że Kościół jego kraju „powrócił na drogę wierną Rzymowi”.
Po śmierci kard. Simonisa Kolegium Kardynalskie liczy 220 członków, w tym 122 mających prawo udziału w konklawe i 98 powyżej 80. roku życia. Wśród elektorów 16 powołał św. Jan Paweł II, 40 – Benedykt XVI i 66 – Franciszek a wśród nieelektorów 51 mianował papież-Polak, 30 – jego następca i 17 – Franciszek.
Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Francuz Albert Vanhoye SI (ur. 24 VII 1923), Polak Henryk R. Gulbinowicz (17 X 1923) i Słowak Jozef Tomko (11 III 1924), najmłodszymi zaś Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Portugalczyk José Tolentino Calaça de Mendonça (15 XII 1965) i Polak Konrad Krajewski (25 XI 1963). Najdłuższy staż w Kolegium mają obecnie trzej kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandii, Alexandre do Nascimento z Angoli i Thomas Stafford Williams z Nowej Zelandii, mianowani 2 lutego 1983. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.
