Raz na zawsze

Chociaż piękna – nie chciała wyjść za mąż. Myśl miała nazbyt skrzydlatą. Stada goniła do tych pasterzy, co wielbili jej krasę, ale... żadnego nie kochała. Efektem tej życiowej postawy był stan, w którym się po śmierci znalazła: „Tak pośród pierzchliwej fali/ Wieczną przelatując drogę,/ Ani wzbić się pod niebiosa,/ Ani ziemi dotknąć nie mogę”. Nauka płynąca z tej sytuacji jest jedna i wyartykułowała ją zarówno sama nieszczęsna duszyczka, jak i chór asystujący Guślarzowi w „Dziadach”: „Bo słuchajmy i zważmy u siebie,/ Że według Bożego rozkazu:/ Kto nie dotknął ziemi ni razu,/ Ten nigdy nie może być w niebie”. Jest w tym mruczeniu chóru lekka przesada, jest trochę niezgodności z prawdami naszej wiary, ale i jest mądrość, którą warto przypomnieć. Dotyczy miłości, tej, której kryzys, jak się wydaje, dzisiaj przeżywamy, a rozpadające się małżeństwa bezsprzecznie o tym świadczą. W Kościele skutkuje to wzrostem liczby spraw o nieważność małżeństwa, w świecie – rozwodami. Przechodzi się nad tym stanem rzeczy do porządku dziennego, traktując go jako konieczność kulturową, znak czasu, coś normalnego. Trzeba się tylko przyzwyczaić do myśli, że człowiek nie jest zdolny do podejmowania decyzji na całe życie i... gotowe! Szkoda, bo jest to ewidentny sygnał problemu, i to poważnego. Społeczność, w której trwały związek mężczyzny i kobiety, małżeństwo na całe życie, jest czymś ekskluzywnym, nie jest stabilna. I żadne romansidła obyczajowe, seriale spod różowej gwiazdy tego nie zmienią!