Po co utrudniać sobie życie?

Mt 7, 6. 12-14

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych.

Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków.

Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»

Szeroka brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby. Mt 7,13

Po co utrudniać sobie życie? Szukanie szybkich, łatwych rozwiązań jest przecież wpisane w nasz naturalny ludzki sposób działania. Po co się zastanawiać? Wybierać? Szukać? Skoro szeroka brama stoi otwarta, wszyscy nią idą, to pewnie jest dobra. Jezus chce dać nam więcej niż przyziemny komfort życia, więcej niż święty spokój, niż samozadowolenie. Jego obietnica kosztuje – przede wszystkim zaufanie, trochę cierpliwości i elastyczności, by dać się Jemu poprowadzić. Wąska brama nie rzuca się w oczy, trzeba ją znaleźć, zrezygnować z dotychczasowych sposobów rozwiązywania problemów, iść pod prąd i nieraz trochę się natrudzić. Ale warto, bo za nią spotka nas obiecane przez Jezusa życie w obfitości.