Dawniej Bóg sam wybierał sobie miejsce i warunki przebywania z ludźmi.
Przybytek składał się z dziedzińca i przybytku właściwego, przybytek właściwy zaś z Miejsca Świętego i Miejsca Najświętszego, w którym spoczywała Arka Przymierza. Był zbudowany z drzewa akacjowego, wyłożony złotem, umocowany na podstawach ze srebra. Konstrukcja miała 15 stóp szerokości, 15 stóp wysokości i 45 stóp długości. Była otwarta od strony wschodniej. Okrycie jej stanowił biały bisior z wyhaftowanymi cherubinami w kolorach niebieskim, fioletowym i szkarłatnym. Tymczasem od św. Pawła dowiadujemy się, że nowy przybytek Boga wymaga innego materiału i innych wymiarów. Ma być zbudowany z radości, dążenia do doskonałości, krzepkości ducha, jednomyślności i wewnętrznego pokoju. W takim przybytku przebywa Bóg miłości i pokoju. Szczegóły wymienione przez Apostoła Narodów nie są przypadkowe. Pomiń jakiś element bądź zlekceważ któryś z wiążących komponentów, a wszystko się zawali. Świątynia Boga musi być wznoszona na wierze i posłuszeństwie. Tą świątynią jest życie chrześcijanina. Jej komponenty są duchowe, świadczą o osiągnięciu dojrzałości.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Ks. Robert Skrzypczak