Słowo Pana, raz wypowiedziane, trwa na wieki

Mt, 1, 1-17

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

Ty jesteś Piotr – Opoka. Mt 16,18

Wchodzą do watykańskiej bazyliki. Zapiera im dech w piersiach na widok tego, co tyle razy widzieli na szklanym ekranie. Tu wszystko przekracza wyobrażenia: ogrom skali, szum rozmów, pośpiech… Pieta, kolejne kolumny i ołtarze, obrazy i rzeźby. Idąc coraz dalej, nie mogą się powstrzymać, aby nie ucałować marmurowej stopy św. Piotra. W końcu stają przed spiralnie wzbijającymi się do góry kolumnami Berniniego, a oczyma wyobraźni kierują się pod ołtarz. Tam jest grób i ciało. I tabliczka z napisem: „To jest Piotr”. Opoka, na której zbuduję mój Kościół. To, co najcenniejsze w tym miejscu i w Kościele, ukryte jest głęboko. Jak wiara w człowieku. Jak ufność, że słowo Pana, raz wypowiedziane, trwa na wieki.