Ewangelia cierpienia

Chodząc wokół biurka i nie zerkając do katechizmu, usiłowałem wyrecytować wszystkie uczynki miłosierdzia. Coś – nie przymierzając – jak egzamin przed Pierwszą Komunią Świętą, z którym mógłbym mieć problemy. Wymienić wszystkie po kolei, tak jak je spisano – to faktycznie wymaga przygotowania. Ale nie o pamiętanie formułek przecież chodzi, pocieszyłem samego siebie, ale raczej o pamięć o człowieku. W bieżącym numerze „Gościa Niedzielnego” piszemy o dwóch z tychże uczynków miłosierdzia. „Modlić się za żywych i umarłych” (ale i „umarłych pogrzebać” – jak to połączył Franciszek w swojej ostatniej katechezie o uczynkach miłosierdzia), po to by wyjaśnić kościelną praktykę odprawiania Mszy Świętych gregoriańskich, o którą wielokrotnie czytelnicy pytają. Oraz „chorych nawiedzać”, a to z oczywistego względu – Światowego Dnia Chorego. I w jednym, i w drugim przypadku chodzi o pomoc człowiekowi cierpiącemu.