Jak Szaweł możemy pałać żądzą zabijania

Mk 16, 15-18

Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.
Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie».

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię. Mk 16,15

Papież Innocenty III na początku XIII w. pisze mocno i wyraziście: „Człowiek sam z siebie potrafi grzeszyć, ale sam z siebie nie jest w stanie ponownie powstać... Nikt nie przychodzi do Syna, jeśli go nie pociągnie Ojciec”. Patrząc na nawrócenie św. Pawła pod Damaszkiem i słuchając dzisiejszego fragmentu Ewangelii, możemy powiedzieć, że wszystko, co się dzieje w naszym życiu, jest łaską. Darem darmo danym. Darem odrzucanym lub przyjmowanym. Na pewno niepozostawiającym nas obojętnymi. Jak Szaweł możemy być głusi i pałać żądzą zabijania tego, co Jezusowe, albo jak On dać się pociągnąć Ojcu i w imię Jezusa iść i głosić Ewangelię. Wszystko w naszym życiu jest możliwe.