Dr Ashenden stał się znany w świecie, gdy w styczniu 2017 r. zaprotestował przeciw odczytaniu fragmentu Koranu przeczącemu boskości Jezusa podczas nabożeństwa z okazji święta Objawienia Pańskiego w anglikańskiej katedrze w Glasgow.

– Problem z tym, co stało się w Glasgow polega na tym, że – choć przedstawiano to jako sposób budowania mostów i edukowania ludzi – zostało to uczynione źle, w niewłaściwy sposób, w niewłaściwym miejscu, w niewłaściwym kontekście – tłumaczył.

By nie narazić się na zarzut nielojalności wobec królowej, będącej głową Kościoła Anglii, zrezygnował przy tym z zaszczytnego tytułu i opuścił swe dotychczasowe wyznanie. Nie bez wpływu na to był jego krytyczny stosunek do ideologii gender, w tym do udzielania przez anglikanów kobietom święceń.

Został episkopalnym biskupem misyjnym. A w najbliższą niedzielę zostanie katolikiem. Bp Mark Davies przyjmie go do Kościoła rzymskokatolickiego w katedrze w Shrewsbury.
Ashenden studiował prawo, teologię i psychologię religii. Na brytyjskich i amerykańskich uczelniach wykładał literaturę i psychologię religii. Angażował się w dostarczanie Biblii chrześcijanom w komunistycznej Czechosłowacji. Był nie tylko honorowym kapelanem Elżbiety II, ale także – przez 20 lat – członkiem synodu Kościoła anglikańskiego.

Mówiąc w mediach o swej drodze do katolicyzmu, wymienił trzy czynniki, które go do niego zawiodły.

Pierwszy wiążą się z Matką Bożą. Po obejrzeniu w 1963 r. filmu na temat domniemanych objawień maryjnych w hiszpańskim Garabandal (ostatecznie nie zostały one uznane przez Kościół) Ashenden zainteresował się objawieniami Matki Bożej, od wieku III do lat 60. wieku XX. Jego przyjaźń z katolickim mariologiem ks. prof. Rene Laurentinem zaowocowała głębokim umiłowaniem Różańca. – Co ciekawe, towarzyszyło temu niechciana obecność metafizycznego zła, którą, jak się wydawało, tylko Różaniec mógł przezwyciężyć – przyznał.

Drugi element to cuda eucharystyczne. – Fakt, że są one nieznane wśród osób celebrujących anglikańską wersję Eucharystii, ma oczywiste implikacje – zauważył. – Największą ulgą jest należeć do Kościoła, w którym Msza jest naprawdę Mszą – dodał.

Trzeci czynnik to Urząd Nauczycielski Kościoła. – Można znaleźć inny anglikanizm na każdy dzień tygodnia, prawie na każdą godzinę dnia – zauważył. – Uświadomiłem sobie, że tylko Kościół katolicki z Jego Magisterium, posiada kościelną integralność, teologiczną dojrzałość i duchową siłę zdolną do obrony wiary, odnowy społeczeństwa i ratowania dusz w pełni wiary – zaznaczył.

Ważny był dla niego także przykład kanonizowanego w październiku  św. Johna Henry'ego Newmana, który także przebył drogę od anglikanizmu do katolicyzmu.

GN 37/2010 DODANE 20.09.2010 AKTUALIZACJA 15.09.2011

Pasja prawdy

Kard. Johna H. Newmana i Benedykta XVI łączy wiele: krytyka liberalnej religii, szacunek dla obiektywności prawdy, szukanie wiary inteligentnej i odważnej. 

Dr Ashenden z ubolewaniem przyznał, że Kościół Anglii jest zakorzeniony w wartościach zsekularyzowanej kultury, a nie w tradycji biblijnej, apostolskiej i patrystycznej. Stwierdził, że Kościół katolicki jest jedyną alternatywą dla tyranii kulturowego marksizmu.