O tym, że zaśmiecenie Ziemi grozi katastrofą ekologiczną, wiemy od dawna. Ale jak sami w życiu codziennym możemy wpłynąć na poprawę ochrony środowiska naturalnego?
Troska o środowisko, w którym żyjemy wynika wprost z nakazu biblijnego. Pisze o tym papież Franciszek w encyklice "Laudato si":
"Z faktu bycia stworzonymi na Boży obraz i nakazu czynienia sobie ziemi poddaną nie można wywnioskować absolutnego panowania nad innymi stworzeniami. Ważne jest odczytywanie tekstów biblijnych w ich kontekście, we właściwej hermeneutyce, i przypominanie, że zachęcają nas one do „uprawiania i doglądania” ogrodu świata (por. Rdz 2, 15). Podczas gdy „uprawianie” oznacza oranie i kultywowanie, to „doglądanie” oznacza chronienie, strzeżenie, zachowanie, bronienie, czuwanie. Pociąga to za sobą relację odpowiedzialnej wzajemności między człowiekiem a naturą. Każda wspólnota może wziąć z dóbr ziemi to, czego potrzebuje dla przeżycia, ale ma również obowiązek chronienia jej i zapewnienia, by nadal była ona płodna dla przyszłych pokoleń".
Przeczytaj encyklikę LAUDATO SI'
Jak możemy troszczyć się o otaczający nas świat w życiu codziennym? Jednym z pomysłów jest zastosowanie zasady "Zero waste", która w skrócie polega na minimalizacji produkcji śmieci. Czy to w ogóle możliwe w świecie, w którym prawie wszystkie produkty są pakowane w plastikowe opakowania? Proponujemy 5 rozwiązań (zasad stylu "zero waste"), które jeśli wejdą w nawyk, sprawią, że w Twoim otoczeniu będzie znacznie mniej odpadów. Warto przynajmniej niektóre z nich wprowadzić w swoje życie:
Ponownie używaj. Nie korzystaj z opakowań jednorazowych. Zamiast plastikowej jednorazówki na każdych zakupach, korzystaj z torby wielorazowej. Wykorzystuj ponownie to, co już wydaje się zużyte. Przykład? Zakupiłeś słoik oliwek czy ogórków? Nie wyrzucaj opakowania, ale wykorzystaj słoik do przechowywania np. cukru czy soli zamiast kupować w tym celu kolejny pojemnik. W sklepach wybieraj produkty na wagę i w miarę możliwości pakuj je do własnych, wielorazowych siatek. Można je zrobić np ze starej firanki.
Wojciech Teister