Oddał cały swój majątek, by wynagrodzić miastu szkodę, którą spowodował pożarem

Konrad Confalonieri urodził się około roku 1290 w zamożnej, włoskiej rodzime. Za młodu obrał sobie zawód rycerski. W roku 1313 w czasie polowania rozpalił ognisko dla wypłoszenia zwierzyny i wywołał pożar. Nie zdawał sobie sprawy, jaką klęskę wywoła tym czynem. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Konrad wstąpił w 1315 r. do III zakonu św. Franciszka. Jako pielgrzym pokutny nawiedził wiele włoskich sanktuariów. Osiadł w 1343 r. jako pustelnik w dolinie Noto koło Syrakuz na Sycylii, gdzie wiódł życie pełne wyrzeczenia.

Zmarł 19 lutego 1351 r. Pochowano go w Noto, w kościele pw. św. Mikołaja. W roku 1485 jego szczątki umieszczono w srebrnej trumnie. Jego kult zatwierdzony dla diecezji syrakuskiej w roku 1515, potem rozszerzony na całą Sycylię, papież Urban VIII rozciągnął także na zakony franciszkańskie.