Pierwsze piętnaście lat w zakonie, ku zgorszeniu i zatroskaniu sióstr, przeżyła bardzo swobodnie

Hiacynta urodziła się w 1585 r. Mając 19 lat wstąpiła do klasztoru klarysek w Viterbo. Pierwsze piętnaście lat w zakonie, ku zgorszeniu i zatroskaniu sióstr, przeżyła bardzo swobodnie: przyjmowała gości, bawiła ich i dbała o „należne” jej wygody. Klauzura, ubóstwo, posłuszeństwo nie były dla niej problemem. Przełożeni w obawie przed możną rodziną nie chcieli sytuacji zadrażniać. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 



Hiacynta korzystając z ogromnego majątku rodziny, popierała wszelkie szlachetne inicjatywy, zmierzające do złagodzenia cierpień bliźnich. Założyła dwa stowarzyszenia opiekujące się ludźmi chorymi i starymi. Przypisuje się jej również wiele nawróceń. 

Zmarła 30 stycznia 1640 r. Do grona błogosławionych wpisał ją papież Benedykt XIII w roku 1726, a do katalogu świętych papież Pius VII w roku 1807.